Het is zomertijd en dan worden we overspoeld met sport, voetbal, atletiek, auto- en motorraces, fietsen, tennis, zeilen, golf en allerlei spelletjes met ballen, batjes, pijltjes en knuppels.

Door de moderne technologie gaat het om millimeters en duizendsten van secondes. Speciale kleding en attributen worden in windtunnels en laboratoria getest en verbeterd. Gespecialiseerde wonderdokters masseren lichaam en geest; meesters in de farmacie ontwerpen diëten, poeders en pillen om de prestaties naar topniveau te tillen. Sinds een jaar of zeventig worden de atleten, die in die top meedraaien, vorstelijk beloond. Kreeg je vroeger bij bijzondere prestaties nog een sporttas en een paar schoenen van een lokale middenstander, tegenwoordig ga je met een privévliegtuig naar een verre bestemming, waar je je handtekening mag zetten onder een miljoenencontract. Kort en goed, we hebben het over professionals. Mensen die van hun hobby hun beroep hebben gemaakt net als musici en kunstenaars. Het is mondiaal gezien een kleine groep, de rest van de wereld is amateur oftewel liefhebber. We zijn al blij dat we zonder blessureleed het weekend doorkomen.

Hoe meer mensen jou of je team willen zien optreden, hoe hoger de prijs. Dat gaat vandaag de dag via televisie en internet, om de simpele reden dat er geen miljoenen mensen in een stadion passen en sommige wedstrijden te ver van huis zijn. Jaarlijks stijgen de prijzen van spelers, speelsters en andere genders en de top lijkt nog niet bereikt. Al moet je spelen in modderpoelen, zandwoestijnen of op plastic veldjes, the show must go on. Laat vooral je dure horloge zien, toon het logo van je onderbroek en plaats het flesje fris met het etiket naar de camera. De communicatieadviseur heeft je geleerd welke onzin je mag uitkramen, maar houd je vooral op de vlakte; voor je het weet zakt je marktwaarde.

Hoelang zal deze malligheid nog duren? Aan alles komt immers een eind. Ook de Olympische Spelen stopte ermee om na 1500 jaar weer te worden afgestoft. Naast overvloedig betaalde topatleten gaat het nu vooral om het verdienmodel (ik kan het woord haast niet meer aanhoren) voor mediamagnaten, gokbedrijven, sponsors, coaches en allerhande managers. Wat is de entertainment-waarde en hoe kan ik mijn land of merk gunstig in de etalage zetten? Met een overschot aan vrije tijd, sluipt de vermaak-industrie tussen gouden bergen tot ons. Maar vroeg of laat is de lol eraf en willen we geen geld meer neertellen voor deze flauwekul.

Onder het lover van de platanen blijkt een spelletje jeu de boules minstens zo leuk. Kinderen bouwen kastelen aan het strand die door het opkomende water worden verzwolgen. Niets is zo verrukkelijk als simpele genoegens. Waanzin is ook zin. Ik mag hopen dat onze gemeentelijke bestuurders, na het zomerreces, plezier gaan beleven aan hun werk en zich niet laten leiden door wat er allemaal niet kan. Want dat lijstje wordt nu wel erg lang.

JoMo