Ze bestellen glazen speciaalbier en witte wijn van respectievelijk vijf en zeven euro dat het een lieve lust is…
Column: Rob Hoogland
Gepubliceerd: 19 augustus 2022
Ook zoiets: de terrassen zitten vol. Op zich niet ongewoon bij deze temperaturen, en tot mijn grote vreugde stel ik daarbij vast dat hotpants en blote meisjesnavels weer helemaal in zijn. Al haast ik mij met verwijzing naar die laatste constatering te verklaren dat ik in volle overgave de boomergordel heb omgegespt, het hedendaagse disciplineringsinstrument dat mannen van mijn leeftijd tot het besef kan dwingen dat er alleen dan een actieve rol dient te worden gespeeld indien daar schriftelijk en in vijfvoud om is gevraagd.
Geen Errol Musk dus, deze jongen. Ik hecht er belang aan daar op te wijzen. De 76-jarige vader van de rijkste man ter wereld maakte onlangs bekend dat hij zijn 35-jarige stiefdochter Jana, een kind dat zijn tweede vrouw uit een eerdere relatie had, ten tweede male heeft bezwangerd, waarna hij ook nog het volgende verkondigde: „Het enige waartoe wij op aarde zijn, is onszelf voor[t] te planten.” Daar kan Woody Allen nog een puntje aan zuigen. De mededeling vervulde mij van zoveel plaatsvervangende schaamte dat ik even overwoog om ‘m er dan maar bij mezelf af te hakken. Maar ja, dat geeft ook weer zo’n gedoe.
Wat zei ik ook alweer? O ja: de terrassen zitten vol en wat daarbij opvalt, is dat ze vooral door twintigers en dertigers worden bezet, die nou niet echt de indruk wekken dat ze aan de bedelstaf zijn geraakt. „We moeten beseffen dat we samen een stukje armer worden”, zei Hare Koninklijke Hooghartigheid Sigrid Kaag onlangs, een opmerking waar ik óók zo mijn bedenkingen over heb, maar laat ik niet te veel zijpaden bewandelen. Volgens mij is dat besef nog niet echt tot deze terrasgangers doorgedrongen. Ze bestellen glazen speciaalbier en witte wijn van respectievelijk vijf en zeven euro dat het een lieve lust is. En dit is wat ik dan telkens weer denk: hallo, jullie horen toch in de bediening?
Ik zie al die borden bij dezelfde terrassen staan: personeel gevraagd. Overal, echt overal zitten ze om werknemers te springen, veel zaken sluiten daarom noodgedwongen meerdere dagen per week, en ik heb reeds ontelbare verklaringen van arbeidsdeskundigen over het hoe en waarom tot mij genomen. Zij reppen hoofdzakelijk over vergrijzing en coronacrisis, in het laatste geval met name over het feit dat veel horecamedewerkers toen voor de GGD gingen werken en daarna niet meer terugkeerden omdat het uurloon bij de GGD veel hoger was.
Wat ik óók las, in een afscheidsinterview, is een uitspraak van voormalig AkzoNobel-cto Klaas Kruithof waarin hij stelde dat de jongeren ‘het buffelen’ zijn verleerd.
Ik haal van de week een Hollandse Nieuwe in het dorp. Zegt de visboer: „Weet je dat de kotters tegenwoordig zo lang mogelijk buitengaats blijven? Zodra ze terugkeren, weten de schippers dat de kans groot is dat hun jongens er de brui aan geven.”
En dan toch de terrassen vol. Benieuwd of er ook arbeidsdeskundigen zijn die mijn gedachten hierover delen.
Deel
