Wie zegt, wat dat zegt?
Gepubliceerd: 8 juni 2023
De zon brengt meer kleur op dingen, die je normaal niet ziet. Ik kijk door de ogen van een schilderes. Ik zie takken bewegen door het raam, de glinstering op de bladeren en de glinsterende opening door de bladeren heen. Het licht danst. Ze wil ongezien gezien worden. Schilderen is ‘zien’, bewust worden en wat je ziet vertalen op het doek. Ik las een verhaaltje van de Zware Jongens in de Donald Duck. Een van de drie broers schilderde de diefstal, die ze zelf aan het uitvoeren waren.
Over bomen gesproken. Er kwam een petitie langs. Of je dus voor of tegen het bomenkappen bent van het Schoorlse bos. Het idealisme in mij tekende natuurlijk voor het behoud van de bomen. Maar de kant in mij, die het niet weet, weet dus niet, wat er gebeurt als je bossen kapt. Soms moet iets eerst leeg om weer ‘anders’ vol te raken. Alleen weten we dat niet als we het niet doen. Echter, het is lastig om enkel te vertrouwen op mensen, die ervoor geleerd hebben. Het is ook lastig om enkel te vertrouwen op mensen, die er niet voor geleerd hebben. Wie weet het weer nu echt, als klimaat verandert? Dat is alleen de specht die plots wegvliegt.
Ik moet denken aan die keer dat ik in de jungle was en kon horen aan de geluiden van de natuur, het gedrag van de vogels, dat er slecht weer op komst was. Door de beweging van de natuur zie of voel je dan waar het weer naartoe beweegt. Iets instinctiefs gaat aan staan en dan ‘weet’ je het gewoon, precies op tijd. Dat is iets anders dan uitgaan van mensen die alles weten.
Mijn werk verplaatst zich naast organisatie en communicatie nu meer naar participatie. Dat je door omgang en verdieping met gelijkgestemden steeds meer gevoel krijgt met vraagstukken, door het er met elkaar meer over te hebben en te voelen, waar dit naartoe gaat. Dat je leeft in een informatiesamenleving, waarin informatie zelfs omgebogen kan worden, nog voor het er was. Dat is niet de authenticiteit van de zonnestraal die dus de boom anders laat zien. Dat is de knop, die de zon aan-en-uit zet.
Mijn Rivendell is een maand later bijna af en daarmee is een elfenrijk geboren. Waar zet je het neer als zich iets groots ontvouwt? Dat je bouwt aan een land om te beseffen, dat je een land ergens hebt te plaatsen binnen het kader van je huis? Dat je meebouwt aan beleid, om te beseffen dat je meedoet aan een maatschappij om in te wonen? Schilderen is het met kleur en diepte contour geven aan de kadering binnen een plat schilderij. Vrijheid vinden in de beperking die je wordt gegeven. De kleur wit erdoorheen voor als je het even niet meer weet als de zanding van het Schoorlse bos. Ik schilder overwegend groen. Wie zegt, wat dat zegt?