Vrijheid
Column: JoMo
Gepubliceerd: 21 augustus 2020
In Nederland dien ik rechts te rijden en te stoppen voor een rood licht. Daar stoor ik me al heel lang aan. Ik voel mij beperkt in mijn bewegingsvrijheid en beknot in mijn keuzes. Ik wil mij vrijelijk en onbelemmerd kunnen verplaatsen op tijdstippen, die mìj schikken. Dat dergelijke regels democratisch tot stand zijn gekomen, wil nog niet zeggen dat ik mij daar klakkeloos aan houd. We hebben hier ook zoiets als eigen verantwoordelijkheid. Zo hebben wij het bijvoorbeeld over verkeerslichten en dat zijn geen stoplichten. Prima dat er gewaarschuwd wordt middels zo’n licht, maar ik bepaal uiteindelijk zelf of ik dat stopadvies overneem. Hetzelfde gezeur met de veiligheidsgordel, de helm en het mondkapje. Als de politiek of de wetenschap mij iets voorschrijft, krijg ik automatisch weerzin. Ik houd niet van die overdreven betutteling. Ik ben geen klein kind meer. Mij houden ze niet voor de gek.
Een getint grappig pubermeisje belde op het eind van een zonnige middag aan. Ze was gevallen met de scooter en die deed het nu niet meer. Haar moeder bleek de medepassagier en deed haar helm af. Een enorme bos krulletjes sierde haar vrolijke gelaat. Op het erf heb ik de oude Vespa voorzien van een liter benzine, maar wat we ook probeerden, we kregen het ding niet meer aan de praat. Haar dochter had inmiddels op haar mobieltje uitgerekend dat het ruim tweeëneenhalf uur lopen was naar huis. Onderweg in de auto naar Zuid-Scharwoude vertelden zij desgevraagd, dat hun familie uit Irak kwam en zich dertig jaar geleden over Duitsland en Nederland hadden verspreid. De moeder blijkt kapster en spreekt vloeiend Nederlands. Neen, ik ga nooit meer naar Irak, ik zou niet durven. Wat ik hier elke dag weer zo waardeer is mijn vrijheid en een rechtssysteem en overheid waarop je kunt vertrouwen. In Irak zou ik zijn uitgehuwelijkt en nu zeven kinderen hebben van een nare man.
Vrijheid kent vele gezichten en argwaan dus ook. Wat waren onze grootouders blij, dat de Canadezen en Amerikanen ons land bevrijdden en dat eindelijk na vijf jaar de Nederlandse vlag weer in top kon worden gehesen. Kijk naar Wit-Rusland, waar onder aanvoering van nota bene de jonge vrouwen, de kruisweg naar de vrijheid is ingezet.
Vrijheid kan niet zonder gebondenheid. Je hebt spelregels nodig om een leuke wedstrijd te spelen. Als je die regels na elke sportieve actie opnieuw ter discussie stelt, raakt de lol er gauw af. De anti-lockdown-activist heeft inmiddels zijn intrede gedaan, een nieuwe variant op de tegenpartij. Tegelijk zijn ze natuurlijk ook tegen 5G, terwijl ze wel pijlsnel via hun appje de volgende demonstratie organiseren. We zijn een wonderlijk volkje.
JoMo
Deel
