Vooruitblik via de achteruitkijkspiegel…
Column: Rob van de Pas
Gepubliceerd: 18 januari 2019
Inmiddels is het 2019 en kijk ik via mijn politieke achteruitkijkspiegel naar de toekomst van Bergen en vraag mij hardop af hoe ons dorp in een allesverslindende politieke draaikolk terecht is gekomen. De geest is op een of andere manier volledig én voor altijd uit de fles ontsnapt.
Begin vorig jaar heeft de Bergense bevolking haar stem gegeven aan 21 raadsleden. Deze vertegenwoordigers van het Bergense volk hebben, al dan niet via de hulp van de almachtige God, beloofd en verklaard hun stinkende best voor ons te gaan doen. Ons dorp goed te besturen, een visie, missie en strategische plannen te bedenken om vooruit te kunnen komen. Morele plicht en intrinsieke wil tot samenwerken, consensus vinden, elkaar respecteren en met ruime meerderheden werken aan de toekomst. Er gaat inmiddels al negen maanden geen dag voorbij of we lezen gezeik, gezeur, gezever en gedoe vanuit ons politieke én bestuurlijke hoofdkantoor aan de Jan Ligthartstraat.
Raadsleden acteren als kibbelende kleuters en wethouders vliegen er sneller uit dan ze gelanceerd werden.
Muppet-show
Bij gebrek aan politieke en bestuurlijke daadkracht (lees: onmacht) en door ambtelijke incompetentie heeft de Bergense bevolking een ánder middel aangewend om de eigen vierkante meters in het NIMBY-gebied veilig te stellen. Dat middel is geld; het slijk der aarde wordt aangewend om via de lokale rechters en uiteindelijk de Raad van State gelijk te willen hebben én te willen krijgen. Ze regelen het zelf wel en huren een leger van advocaten in. Deze inwoners hebben geen enkel vertrouwen meer in politieke oplossingen of bestuurlijke autoriteiten. Het is namelijk één grote MUPPET-show geworden.
Dedain
Is er ook een oplossing? Zeker! Los van het feit dat ons huidige politieke systeem erodeert en op onderdelen drastische innovatie verdient, gaat het in Bergen vooral om gedrag en beeldvorming.
Het gedrag van de vier oud-wethouders in onze raad is samen te vatten in één woord: DEDAIN. Met name de non-verbale communicatie van deze voormalige bestuurders is ‘opmerkelijk’, om het nu maar een keer diplomatiek te duiden. Peter van Huissteden (PvdA) straalt permanent zure ontevredenheid uit. Man, ga wat anders doen. Cees Roem (VVD) acteert volledige onverschilligheid, maar heeft de boodschap begrepen en zit nu als backbencher in de fractie. Wat mij betreft snel plaats maken voor een verse liberaal.
Zijn politieke vriendje Marcel Halff (D66) is de vleesgeworden Boze Witte Man uit Egmond. Halff had met alle financiële kast-lijken, die hij destijds als Egmondse wethouder achterliet, een zeer florerend uitvaartbedrijf kunnen beginnen. Probeer het alsnog, zou ik willen zeggen. De pay-off krijg je van mij: ‘Coffin, Cake & Coffee from the house…”
Janina Swart zit mogelijk met een onverwerkt politiek trauma. Dat bleek wel uit het venijn waarmee ze oud-wethouder Frits Westerkamp een stok tussen de benen gooide. Tegen al deze ex-bestuurders zou ik willen zeggen: verander je mindset of ga echt wat anders doen, maar STOP met het verder te grabbel gooien van het politieke aanzien.
Vers bloed
Is er nog hoop? Zeker! De informateur van de nieuwe coalitie, Hans Huibers, zegt dat er veel vers bloed gaat komen. Dat is hoopvol nieuws. De jongere garde moet en zal lef gaan tonen en naar de spreekwoordelijke macht grijpen. Vertrouwen, daadkracht en onderling respect tonen. In alle partijen zitten slimme jongens en meisjes die de oude politiek meer dan zat zijn en daar ook geen gevoel meer mee hebben. Als de jeugd het vertrouwen in de Bergense politiek snel weet te herwinnen, dan zou het best nog wel eens wat minder druk kunnen worden bij de Raad van State.
Dan wordt Bergen vanzelf weer een Heerlijkheid om (elkaar) lief te hebben…
Rob van de Pas