‘Meer dan 365 dagen duurt het nu, ik voel me steeds vaker een gevangene opgesloten in een onzichtbare gevangenis waar ik maar niet uit kan breken. Ik voel me steeds meer Gerard Joling worden: "Ik heb er de kracht niet meer voor."’

In de land- en tuinbouw wordt jaarlijks voor honderd miljard euro geëxporteerd en daarmee is Nederland de een na grootste landbouwexporteur ter wereld (let wel: America First). Bovendien is deze sector in Nederland een van de meest innovatieve. Wageningen is een topuniversiteit.

Zo, de stofwolken in de Haagse Kaasstolp zijn opgetrokken en/of neergedaald. We kunnen ons weer richten op de toekomst, bestrijding van de coronacrisis, de rituelen van de Tweede Kamer voor kennisgeving aannemen en overgaan tot de orde van de dag.

Laat ik direct met de deur in huis vallen. Wij blijven iemand waarmee wij een slechte ervaring hebben altijd herkennen. Wij zullen dat nooit vergeten. Zoals die schoft die mij met zijn brandende sigaret aanviel. Alleen maar omdat ik op het tafeltje rondtrippelde waar zijn cappuccino met koekje stond.

‘Fijn dat we toch tradities in ere kunnen houden ondanks alle beperkingen waar we nu al ruim een jaar mee leven.’

Nu de temperaturen stijgen, ontwaken de padden uit hun winterslaap. Zij hebben een maandenlange geheel vrijwillige lockdown achter de rug.

De afgelopen tijd ben ik, naast mijn werk als ‘commercieel psycholoog van de koude grond’, weer actief voor mijn oude werkgever de VLIEG Advies Groep.

Vorige week had ik mij toch vergist met die terrassen, het was wishfull thinking. Er is gestemd, nu maar hopen dat ‘de natuur’ hoog op de agenda van het regeerakkoord komt.

‘Alsof het de dag van gisteren was, zo kan ik het me nog voor de geest halen. De hooggespannen verwachtingen, zeker als je afgaat op verhalen van hen die het al gedaan hebben. Het feit dat het een einde aan je jeugd markeert, vanaf dat moment ben je volwassen.

Wat een verrassing. Als uit het niets plofte de postcodeloterij agenda in mijn brievenbus. Ik had er niet om gevraagd, sterker nog, ik doe in het geheel niet mee aan loterijen.

Kijk, zo’n titel boven mijn tweewekelijkse column in het Flesje is bijna een garantie voor enige polemiek. Ik denk ook dat mijn hoofdredacteur inmiddels bij zijn mailbox zit om een totale crash van zijn digitale communicatiemiddelen te voorkomen.

Bij het ochtendgloren verlaat ik mijn boomholte en vlieg voor een eerste overzicht wat in het rond. Ik zie dat er hier en daar tafels en stoelen zijn buiten gezet.

‘Ben je er al uit wat je gaat stemmen? Of zweef je nog?’ ‘’Welke coupe ik ga kiezen nu ik eindelijk weer naar de kapper mag? Er is een knipstorm gaande, ze hadden pas plek over vier weken...

De verkiezingsstrijd is losgebroken. Op alle radio- en televisiezenders, maar ook op de sociale media, worden we overspoeld met goede voornemens en excuses waarom het de afgelopen jaren net niet gelukt is. Een welkom verzetje in de saaie lockdown-periode.

Als je op een feestje met mensen praat over rode Ferrari’s, dan zie je die dagen daarna ineens opvallend veel rode Ferrari’s rondrijden. Zeker in Bergen! Nou zult u zich afvragen:

Het is een gezellige chaos hier in de oude lindes bij de Eerste Bergensche Boekhandel. Binnen een week is bij al mijn gevleugelde vrienden de knop omgegaan.

Om aan de sleur van het lockdown bestaan te ontsnappen en omdat hij jarig was, leek het me aardig en ook wel vermakelijk om oom Willem te bellen.

Scheve huizen, nauwe steegjes, hobbelige straten van uitgesleten bikkels. Winkeltjes met vergeelde gordijnen, krakende jalouziedeurtjes en de was met een geïmproviseerd droogrekje...

Hoewel niet alle landelijke dagbladen het Bergense nieuws als BREAKING betitelde; toch heeft de vrijspraak van de heren Jan Roos, Fred Vos en ondergetekende,...

Ik zit hoog en droog in de toren van de Ruïnekerk. Op zo’n hoogte kan je zo heerlijk relativeren. En nu alles zo prachtig wit is, wil ik naar...

De raadsvergaderingen worden steeds vermakelijker, vindt ook de burgemeester. Hij doet niet echt meer mee en is via zijn mobieltje...

Als je eigen Heerlijkheid is veranderd in een tijdelijk spookdorp, dan mag ik gevoelsmatig wel even een uitstapje maken naar...

Deze kauw pleit al jaren voor veel groen in het centrum van ons dorp. Ik lees geen krant, maar ik heb mij laten vertellen dat het bewezen is...

‘Het nieuwe jaar is begonnen met het nieuwe normaal, terwijl we allemaal hunkeren naar het oude normaal.'

Participatie lijkt voor de een de oplossing voor veel kwalen, voor de ander een enorm beslag op de 'superburger'. We verwachten dat die inwoner naast zijn...

Ons dorp is een ‘Heerlijkheid om Lief te hebben’. Althans, dat lees ik elke dag als ik de kunstenaarsenclave binnenrijd.

Ik houd gelukkig contact met de wereld want er zitten regelmatig mensen op de bankjes vlakbij mijn boomholte...

Het is de eerste week van januari 2031, het jaar waarin ik 80 word. Ik sta voor De Marke met mijn nagelnieuwe, knalrode booster. Voorheen had ik een rollator...

Het zit er weer op. De hulpverleners van brandweer en politie zitten thuis met een blauw oog en een schram op de neus. Vuurtje stoken moet kunnen, zeker...

Samen met mijn dierbaren wachtte ik op de gekkigheid van de knallen. “Dat doen mensen om zogenaamd de boze geesten te verdrijven”, probeerde ik aan de kleintjes uit te leggen.

Op het moment dat ik deze column schrijf, is het nog heel even 2020 en inmiddels zijn we al weer 12 uur onderweg in het nieuwe jaar.

‘December: de maand dat je van de ene kerstborrel naar de andere moet, dat je keuzestress krijgt ...

Vertwijfeling en onmacht op weg naar de kerst. Niet op bezoek bij familie of slechts in kleine bezetting, niet naar de kroeg, geen voetbal of theater...

Op saai rijmt: taai, vlaai, kraai, lawaai. Bah, wat zit ik mij hier te vervelen. Geen kip meer te bekennen op de bankjes. Geen roddel, geen praatje heb ik af kunnen luisteren.