Halverwege de Bergerweg stond het café Rust Wat en dat was toepasselijk voor de wandelaar, die wel aan een pauze toe was. In de jaren vijftig betrok Max Woiski het pand, de man die als Surinaamse orkestleider furore had gemaakt in zijn club La Cubana aan de Leidsestraat in Amsterdam. Met de slogan “breng uw vrouw in extase”, trok hij liefhebbers van Latijns-Amerikaanse muziek van heinde en ver naar ons dorp. Als je iets traditioneler wilde dansen, was de Rustende Jager the place to be.

In Het Huis met de Pilaren stond nog een vleugel waar ene Peter de gasten van klassieke greensleeves voorzag. Regelmatig waren er optredens van bekende artiesten, waarbij de ontploffing van een weerbarstige Jacques Brel in de historie gegrift is. In de jaren zestig speelden I Cardinali in Atlantic aan de Breelaan, een Italiaanse band met Mario, de blinde toetsenist. Elk weekend was het feest. En wat dacht je van discotheek Palermo waar de beste bands optraden en als het te vol was, liep je even The Coco Club binnen met spetterende muziek of wandelde je naar Café ’t Zeepaardje.

Met de komst van De Zusters op de hoek van de Breelaan en de Russenweg werd er na lange tijd weer gemusiceerd in de kroeg. Ook bij Rogier Jonk op het Plein verscheen op gezette tijden weer een jazzband of troubadour. Beide etablissementen zijn gestopt dan wel afgebroken. D’Alderliefste heeft een enkele keer wat muziek, maar is eigenlijk net te klein. Gelukkig hebben we Steef nog, die de afgelopen jaren de Taverne muzikaal nieuw leven in blies. Maar gaat hij volgend jaar ook de deuren sluiten?

Waar is het swingend Bergen van weleer gebleven? Overal in de regio kun je naar toffe muziek luisteren, maar in het vermaarde Bergen gebeurt hoegenaamd niets. Het lijkt de gemeentepolitiek wel. We barsten in deze gemeente van talentvolle musici, die maar al te graag een middag of avondje komen jammen. Niet zeuren over vergrijzing want het zijn juist vaak de oudjes die staan te dringen voor een lekker stukje swing, jazz of slepende rythm & blues. Neen, het echte probleem is dat we straks geen podia meer hebben.

En Kranenburgh en de Ruïnekerk dan, zij verzorgen toch goede concerten? Maar ik wil niet opgeprikt bij een muziekuitvoering in een rijtje zitten. Ik wil er tussendoor kunnen kouten met een biertje en een bitterbal. Even naar buiten schuifelen voor een rokertje.  Ik wil ook geen populair zwaaiende deejay achter zo’n mega-computer.

Vrolijke jongens en meiden waar het speelplezier van af spat. Daar word je blij van. Afdeling simpele genoegens en groot genot. Zijn er nog pandjesbazen die iets voor onze culturele traditie willen betekenen? En willen dan de nieuwe Steef’s opstaan om Bergen weer aan een waarachtig muziekcafé te helpen?

Een heuse muziektent op het verwoeste Plein zou trouwens ook niet misstaan.

JoMo