Tegeltjeswijsheid
Column: Kraantje
Gepubliceerd: 19 mei 2023
‘Ben je ook zo lekker aan het wippen voor een betere wereld de laatste tijd?’ ‘Dat er iets aan de vergrijzing moet gebeuren snap ik, maar denk je nou echt dat meer kinderen het milieu gaat helpen?’
‘Wie zegt iets over meer kinderen? Ik ben aan het wippen voor het klimaat en doe mee aan het NK tegelwippen: tegels eruit groen erin.’
‘Jij bent wel heel optimistisch, het enige groen dat er dan bij komt, is van het type onkruid: zevenblad, paardenbloemen, klavertjes, haagwinde, straatgras, boterbloemen, madeliefjes, brandnetel, distels, ereprijs en nog veel meer.’
‘Het is maar wat je onkruid noemt. Het ligt er gewoon aan wat voor type tuinier je bent, volgens mij zijn er grofweg drie soorten tuiniers.
Ten eerste de control-freak tuinier, die wil een tuin die grotendeels onderhoudsvrij is en daardoor zo min mogelijk groen herbergt. Je herkent ze van verre, ze hebben een grote versteende oprit en voortuin met daarin een oergezellig tuinbankje van de Praxis en aan de achterzijde is het ook zoveel mogelijk betegeld want gras vergt onderhoud en daarbij heb je het risico dat je zand mee naar binnenloopt. Wel knap vervelend voor deze “tuinier” dat onkruid en zaadjes tussen de tegels en door het beton weten te groeien, ze zullen niet zelden zich gedwongen voelen om tot harde maatregelen zoals behoorlijk giftige bestrijdingsmiddelen over te gaan. Alles wordt uit de kast gehaald om het zoveel mogelijk onderhoudsvrij te houden.
Dan heb je de laissez-faire tuinier, die vindt dat de natuur niet beteugeld mag worden en laat gerust het gazon tot aan de hemel groeien en doet geen enkele moeite om het onkruid te bestrijden, hij weet dat het een verloren strijd is en zonde van zijn tijd. Hij zegt gewoon dat hij een ecologisch verantwoorde verwilderingstuin zonder vervuilende exoten heeft. In feite heb je zelfs profijt van een onkruidrijke tuin, van brandnetels kan je soep maken en paardenbloemen-thee schijnt ook bijzonder heilzaam te zijn. Daarbij zijn of waren sommige laissez-faire tuiniers volbloed serieuze tuiniers die de handdoek in de ring hebben gegooid door tijdgebrek, ouderdom of andere oorzaken. Ze halen het desondanks niet in hun hoofd om het geheel dan maar “onderhoudsarm” te maken, dat is hun eer te na. Dat de buren klagen over de niet aangeharkte, tegelvrije tuin, nemen ze op de koop toe.
En dan heb je de serieuze tuinier, die beschikt niet alleen over groene vingers maar heeft zich ook voorgenomen dat de natuur maakbaar is. Dat in tegenstelling tot het dagelijkse bestaan waar niets zeker is dat er wel orde te scheppen valt in de eigen biotoop. Ze zaaien, kweken, scheuren en telen bloemen, planten, groenten en fruit alsof het de meest natuurlijke zaak van de wereld is. Ze creëren hun eigen oase, ze weten zelfs al dan niet op natuurlijke wijze vijanden uit hun territorium te verwijderen. Hun volbladige hosta’s zijn geen all-you-can-eat buffet voor slakken, welnee, zij gaan rond de schemering op slakkensafari en verwijderen de ongenodigde gasten. Hun tuinafval wordt gecomposteerd, afgezaagde takken verdwijnen in de houtwal.
Zij hoeven niet te wippen want als ze al tegels hebben dan zijn die vastgeklonken in het zand waardoor regen alsnog snel kan verdwijnen.’
‘Ik heb nog meer goed nieuws hierover te melden, het wipseizoen in de regio gaat gewoon door na het NK; Douwe Bob opent binnenkort in de buurt een pannenkoeken bistro, de eerste tegels schijnen er al gewipt te worden.’
Deel
