Sue
Column: Peter van Vleuten
Gepubliceerd: 7 oktober 2022
Niets is zo trendgevoelig als kindernamen. De top drie van jongensnamen bestaat uit Noah, Lucas en Sem, bij de meisjes zijn de drie populairste namen Julia, Mila en Emma. Als je de komende jaren een van die namen over het schoolplein roept, is de kans groot dat er meerdere koppies tegelijk opkijken. Bij het roepen van Kees, Piet, Aaltje of Annie zul je tegenwoordig geen gehoor meer krijgen. O tempora, o mores.
Twitter ging deze week weer vrolijk los toen FvD-voorman Baudet bekend maakte dat hij de trotse vader is geworden van een zoon. En het was vooral de naam van die zoon die voor een twitterstorm zorgde: Lancelot.
Een naam die over enkele jaren zeker gaat opvallen tussen de ‘doorsnee’ Noahs en Sems op het schoolplein. Vernoemd zijn naar de mythische vertrouweling én rivaal van koning Arthur, en de minnaar van diens vrouw Guinevere, het zal niet al te vaak voorkomen. Een uniek kind dus, dat uitsteekt boven de middelmaat van Lucassen en Emma’s. Nu al.
Nou wil ik geen flauwe grappen horen over bijzondere namen, en al helemaal niet als die verwijzen naar ridders. Dat komt, ik ben als kind van de jaren zestig opgegroeid met ridders. Ivanhoe, Floris en Sindala, en zelfs Thierry. De Slingeraar dan, voor de duidelijkheid. Ik zal niet meteen zeggen dat het verstandig is je kind ernaar te vernoemen, maar het zijn wél stevige, fiere namen.
Waar ik wel een beetje mee zit, is het meedogenloze schoolpleingedrag waar Lancelot straks mee te maken gaat krijgen. Kinderen – zeker in groepen – zijn meedogenloos. Wie afwijkt, wordt al snel teruggesleept in de krabbenmand vol pestkoppen. Zo’n kind moet tegen een stootje kunnen, van zich af leren bijten. It’s a jungle out there, tenslotte.
Mede daardoor moest ik denken aan de hit die Johnny Cash had met ‘A Boy Named Sue’. Het verhaal in het kort: jongen groeit op zonder vader. Pa heeft al snel na de geboorte z’n biezen gepakt, echter niet voordat hij de knul de naam Sue heeft gegeven. Jongen wordt z’n hele leven gepest en uitgedaagd en leert daardoor voor zichzelf op te komen. Eenmaal volwassen komt Sue zijn vader onverwacht tegen en geeft z’n ouweheer een stevig pak rammel, vanwege die naam. Vader incasseert de aframmeling gelaten en zegt dat het hem spijt dat hij er nooit kon zijn voor z’n zoon. Maar dat hij ervan overtuigd was dat de jongen ook zonder hem z’n eigen boontjes zou leren doppen, al was het maar omdat hij veel gedoe zou krijgen met die meisjesnaam.
Da’s het fijne van een goede countrysong: grote waarheden verpakt in simpele woorden en verhalen. Tegeltjeswijsheden op muziek, ‘three chords and the truth’. Kan geen Homerus tegenop. There’s a Tear in My Beer. If You See Me Getting Smaller, I’m Leaving. Mama Tried. He Stopped Loving Her Today. De grootsheid van de countrywaarheid. Al zal Thierry (niet de Slingeraar) daar niet van op de hoogte zijn, want zulke laagcultuur maakt geen deel uit van zijn leefwereld. Jammer, want het was een goede waarschuwing geweest. Voor als Lancelot straks naar de tussenschoolse opvang gaat.
Of… je richt natuurlijk een speciale school op, dat kan ook. Vol Lancelotjes, Guineveres, Siegfrieds en Penelope’s. En dan één jongen die Sue heet. Dat lijkt mij dan wel weer geinig.
Deel
