Ons dorp is een ‘Heerlijkheid om Lief te hebben’. Althans, dat lees ik elke dag als ik de kunstenaarsenclave binnenrijd.

Ik houd gelukkig contact met de wereld want er zitten regelmatig mensen op de bankjes vlakbij mijn boomholte...

Het is de eerste week van januari 2031, het jaar waarin ik 80 word. Ik sta voor De Marke met mijn nagelnieuwe, knalrode booster. Voorheen had ik een rollator...

Het zit er weer op. De hulpverleners van brandweer en politie zitten thuis met een blauw oog en een schram op de neus. Vuurtje stoken moet kunnen, zeker...

Samen met mijn dierbaren wachtte ik op de gekkigheid van de knallen. “Dat doen mensen om zogenaamd de boze geesten te verdrijven”, probeerde ik aan de kleintjes uit te leggen.

Op het moment dat ik deze column schrijf, is het nog heel even 2020 en inmiddels zijn we al weer 12 uur onderweg in het nieuwe jaar.

‘December: de maand dat je van de ene kerstborrel naar de andere moet, dat je keuzestress krijgt ...

Vertwijfeling en onmacht op weg naar de kerst. Niet op bezoek bij familie of slechts in kleine bezetting, niet naar de kroeg, geen voetbal of theater...

Op saai rijmt: taai, vlaai, kraai, lawaai. Bah, wat zit ik mij hier te vervelen. Geen kip meer te bekennen op de bankjes. Geen roddel, geen praatje heb ik af kunnen luisteren.

Als je af en toe óók wat teksten of plaatjes communiceert op de social media; en dan bedoel ik Facebook, Twitter en in mindere mate Instagram, dan kun je nog weleens wat tumult veroorzaken.

‘Wat een teleurstelling deze week dat de Participatieavond bij ons niet door kon gaan door dat verdomde corona.’

Onze minister-president Mark Rutte voert inmiddels zijn derde kabinet aan en heeft onlangs bij de partijtop van de VVD aangegeven dat hij...

Donkere dagen en veel regen, maar ik word daar niet anders van. Het zit namelijk zo; ik kan altijd als een drone over het dorp vliegen en...

Het is te erg voor woorden maar ik betrap me er steeds vaker op dat ik niemand zondermeer op zijn woord geloof.

De woensdag is vernoemd naar Wodan. Hij was de god van de razernij, de hartstocht, de brandende begeerte, de smart en de dolheid.

Ik moest afgelopen week wel een beetje besmuikt lachen om die gasten van de KLM. En dan bedoel ik de buschauffeurs van onze nationale trots die...

Ik wilde weten waarom mensen een lap voor hun gezicht doen als ze de winkel in gaan en vooral waarom de een dat wel doet en de ander niet.

‘Het is me toch wat.’ ‘We gaan het toch niet weer over het C-woord hebben, we weten het nu wel’. ‘Was dat maar waar, dan was er allang een vaccin. En konden we weer teruggaan naar het leven pre-corona.’

In deze spannende en onzekere tijden moeten ingrijpende beslissingen worden genomen. De steunpakketten vliegen met miljarden euro’s over tafel.

Voor media- en communicatieprofessionals waren de afgelopen zeven dagen echt vergelijkbaar met een tijdelijk ouderloos kind in een snoepwinkel.

Ik maakte me grote zorgen, hoe moest ik aan kruimels komen nu alles dicht is en de winter eraan komt? Plotseling gilde er een vrouw...

‘Wat een bizarre tijd weer, het is toch niet te geloven!’ ’Nou die nieuwe lockdown light zat er natuurlijk al tijden aan te komen.

Het is wel lekker makkelijk om als rijksoverheid te roepen dat de gemeentes maar moeten zorgen voor het halen van de klimaatdoelstellingen en de rekening daarvan...

Nou, het corona- of COVID-19-gedoe heeft weer ruim post gevat in de Lage Landen en óók Bergen doet vrolijk mee.

“Geen Kunst10Daagse, toch zijn er Bergense kunstenaars die hun atelier openstellen, misschien wordt het weer zoals het ooit begon… kleinschalig”.

‘Nou dat was wel weer schrikken. Kwam Bergen weer negatief in het nieuws, wat is dat toch?’ ‘Je gaat me toch niet vertellen dat er weer een vastgoed fraudezaak...

Oeps, daar gingen onze influencers even lelijk de mist in met hun wijsneuzigheid over virussen en epidemieën. De Famkes en Bizzey’s...

Je mooie bladeren waren al voor de herfst verschrompeld. Geen enkele kastanje lag er op de grond om op te rapen.

Met mijn ruim 5000 tweewekelijkse volgers op de meest aansprekende digitale muurkrant van Noord-Kennemerland...

Kraantje is even met vakantie. Haar eerstvolgende column kunt u lezen op vrijdag 2 oktober a.s.

Dolf en Benito maken ruzie op het schoolplein en er vallen rake klappen. Met gescheurd overhemd en een blauw oog meldt de verliezer zich bij de surveillerende meester.

Op het Plein zitten twee oudjes op het bankje. “Weet je Jaap, wij liepen als kind toch zeker nog zo’n tien kilometer op een dag hè”. Het schijnt dat men nu amper de twee kilometer haalt.”

Vroeger was alles anders. Echt waar, alles was anders en waarschijnlijk ook véél beter. Je wist gewoon waar je aan toe was, want niet elke verandering is tenslotte een verbetering.

‘Als er een ding is dat in deze tijd duidelijk wordt, is wat er toch een aso’s zijn. Het lijkt wel of het er ook steeds meer worden.’