Polarisatie 2.0 in Bergen?
Column: Rob van de Pas
Gepubliceerd: 3 februari 2023
Sinds enkele weken wordt Nederland door SIRE geattendeerd op een toenemende polarisatie, het wij-zij-denken, in onze samenleving. Ook in Bergen lijkt dat fenomeen steeds meer gewicht te brengen in dagelijkse discussies over sociale, maatschappelijke en politieke zaken. Of valt het allemaal wel mee?
Toch is het fenomeen politieke polarisatie niet nieuw. Voor de ‘oudjes’ onder ons en dat zijn er veel in Bergen neem ik jullie graag even mee naar de periode 1966-1982.
Dit tijdvak werd gekenmerkt door een scherpe tegenstelling tussen partijen. Met name de progressieve partijen (PvdA, D66 en PPR) vinden eind jaren zestig dat kiezers een duidelijker keuze moeten kunnen maken. Zij benadrukken daarom de grote verschillen met andere partijen, bepleiten directe verkiezing van de minister-president en stellen strenge voorwaarden aan regeringsdeelname.
Den Uyl, Wiegel en Van Agt
Dit leidde, mede door de ontzuiling, tot een neergang van de drie confessionele partijen in 1967, 1971 en 1972. Joop den Uyl mocht als grote winnaar in 1973 een centrumlinks kabinet vormen met PvdA, PPR, D66, KVP en ARP. Volgens politieke trendwatchers was dit het meeste linkse kabinet dat Nederland ooit heeft mogen ervaren.
Door de vorming van het CDA, als fusie van ARP, CHU en KVP, weten de confessionele partijen hun neergang echter om te buigen. En ondanks een grote verkiezingsoverwinning in 1972 met 53 zetels voor de PvdA komt er tóch een centrumrechts kabinet met CDA (49 zetels) en VVD (28 zetels). Hans Wiegel en Dries van Agt waren het polariserende gedram van de arrogante PvdA helemaal zat. Wat Den Uyl en Van Agt in 180 dagen niet lukte, regelde Hans Wiegel in één avond tijdens een etentje in het Haagse Le Bistroquet. Kabinet Van Agt I zat de hele rit keurig uit. Recept? Verbinding, transparantie, wederzijds respect en regelmatig een glas rode wijn drinken in het Catshuis.
Kikkers
Onze vorige gemeenteraad (2018-2022) was ook niet vies van enige polarisatie. Alleen ging het hier niet zo zeer over partijpolitieke tegenstellingen, maar meer over verstoorde persoonlijke verhoudingen. Een letterlijk verziekte sfeer op de ambtelijke werkvloer, ernstige miscommunicatie in het college en elkaar wantrouwende raadsleden. Door gebrek aan daadkracht bij de toenmalige hoogste bestuurder(s) werd Bergen een kruiwagen met rondspringende kikkers.
Voskuil & Co.
Met de komst van een nieuwe Burrie en drie wethouders zónder politiek dorps rugzakje lijkt Bergen weer volwassen te kunnen worden bestuurd. Oké, we mochten deze week nog één keer bij Hart van NL genieten van onze Dreetje Teugûh Waldorf en Jan Enno Statler. Zij hadden zichzelf door SBS6 voor de camera laten uitnodigen om te kunnen fulmineren tegen de (sloop)plannen op het Dorpsplein Bergen. Ik vind dat wel koddig én als het voor onze bozige witte mannen therapeutisch werkt? Waarom niet?
Ruggengraat
Met de sloop van de ‘beroemde’ Bakemaflat kan Bergen eindelijk beginnen met de gewenste afronding van het centrum waar onze Heerlijkheid recht op heeft en al dik 40 jaren over ‘nadenkt’. Wat er moet komen? Er ligt een solide plan klaar! Als ‘we’ dat niet willen dan mag onze gemeenteraad eind maart tonen dat ze ruggengraat heeft. Dan ga je in gesprek met de vier belangrijke partijen die het totale Plein willen aanpakken. Daarna vraag je aan de bevolking wat ze ervan vinden. Schrijf een prijsvraag voor de ontwikkelaars uit en laat iedereen een keuze maken. Die zware verantwoordelijkheid leggen we dan voor aan onze volksvertegenwoordigers.
En als dat niet voldoende is, bel je gewoon Hart van Nederland of vraag zendtijd aan in Man Bijt Hond. We moeten ondanks alle polarisatie wel kunnen blijven lachen.
Robbie