Plaats delict
Column: Kraantje
Gepubliceerd: 19 februari 2021
Om aan de sleur van het lockdown bestaan te ontsnappen en omdat hij jarig was, leek het me aardig en ook wel vermakelijk om oom Willem te bellen. Willem is het prototype oude hippie die zelfs in de herfst of beter gezegd vroege winter van zijn leven nog steeds zijn wilde haren en anti-autoritaire houding heeft. Kritisch op de overheid en heersende normen en waarden van de maatschappij. Maar ook een vat vol tegenstrijdigheden. Of dat ligt aan het slechter wordende kortetermijngeheugen of zijn lifestyle van drank, shag en wiet, wie zal het zeggen.
‘Gaat het een beetje Willem, kom je wel in de feeststemming nu er geen bezoek mag komen?’ ‘Leuk dat je aan me denkt maar maak je over mij geen zorgen. Met mij gaat het uitstekend, ik maak me meer zorgen over onze maatschappij. Wat een makke schapen zijn er toch, allemaal maar klakkeloos achter de regering aanlopen. Het lijkt wel alsof iedereen gedrogeerd is. Nou, dat willen ze ook met dat prikken, maar mooi dat ik me niet laat inpakken. En trouwens die regels, die zijn ook zo onduidelijk. Dan moeten we weer dit dan weer dat. Neem nou vorige week, met al die sneeuw en ijs.’
‘Wat was dat weer fantastisch. Alsof moeder natuur medelijden met ons had; al dat binnenblijven ’s avonds, geen carnaval, geen wintersport, geen après ski. Eindelijk eens geen virologen, parlementariërs of OMT-leden als talkshowgasten op tv. Ineens werd er een blik schaatsers, KNSB bobo’s en ijsmeesters opengetrokken. Je kon gewoon wintersport in eigen land beleven zonder al die uren in de auto te hoeven zitten. En ook zo gezond voor alle kinderen, ze kwamen spontaan van achter hun schermen vandaan en waren buiten aan het spelen. Op straat was iedereen vriendelijk, uitgelaten en blij. Hier was het helemaal geweldig, geen wintersport in de bergen maar in Bergen.’
‘Allemaal leuk en aardig, maar ik zag ook dat niemand zich meer druk maakte over dat corona. Mensen gingen massaal het ijs op, massaal de natuur in, massaal de stadsparken in, allemaal kris kras door elkaar heen. Het viel ineens allemaal hartstikke mee. Dat hele coronacrisis verhaal, het is gewoon massapsychose. Iedereen laat zich maar van alles aanpraten door de overheid.’
‘Deze week verdween de sneeuw wel letterlijk voor de zon.’ ‘Net zoals die avondklok’, zei Willem er meteen achteraan. ‘Ik snap niet dat niet meer mensen in opstand komen. Mooi dat de regering het lid op de neus krijgt met die avondklok. Er gaan ieder jaar mensen dood aan de griep en nu ineens is het erg?
Dat mensen die nu sterven ineens als slachtoffers van corona worden bestempeld, is ook zo raar. Een medisch ethicus zei het heel mooi in de krant: “slachtoffer dat ben je als je op straat wordt doodgeschoten maar je kunt geen slachtoffer zijn van een virusinfectie. Dat is een ziekte die je kan treffen, dat is ons lot al eeuwenlang.” Een beetje relativering is wel op zijn plaats, maar dat doen ze weer niet in Den Haag.’
‘Hier in het dorp is afgelopen week wel degelijk een slachtoffer gevallen.’ ‘Waar heb je het over?’ ‘Het barstte van de week ineens van de sirenes, helikoptergeluiden en politieagenten. Ik dacht in eerste instantie dat de landelijke eenheid weer een klopjachtoefening hield. Bleek het geen oefening maar een echte schietpartij op klaarlichte dag met een triest einde. En dat midden in het dorpscentrum.’ ‘Heb ik niet gelezen dat op dat foeilelijke plein in Bergen aan Zee, waar je niet dood wil worden gevonden geschoten was? Kunnen al die klagers weer eens over wat anders zeuren dan een overvloed aan toeristen. Die blijven vanzelf wel weg als het zo doorgaat. Waar moet dit trouwens naar toe? Zijn mensen nog wel veilig daar? Is er wel voldoende politie? Moet de overheid daar niet eens iets aan doen?’
‘Hoor ik het goed, moeten ze er in Den Haag iets aan doen? Moet er meer politie komen?’ ‘Jazeker, ze zijn er toch om de rechtsstaat te beschermen. Of moeten we net als in Amerika allemaal met een wapen op zak gaan rondlopen?’
Deel
