Moord en brand
Column: Kauw
Gepubliceerd: 15 april 2022
Ik zie hoe zes kauwen aandachtig bekijken hoe een soortgenoot op zijn rug wordt gelegd. Het is gillen en krijsen geblazen. Tussen de stoelpoten door rollen de twee kauwen over elkaar. Wat is dit voor gedrag? O, ja ik zie het al, twee macho’s gefrustreerd om het leiderschap. En net als je denkt, ik ben getuige van een moord, is het gevecht van het ene op het andere moment over.
De verliezer schut zijn veren kijkt beduusd om zich heen en gaat over tot de orde van de dag…eten zoeken. Zo’n aanval ziet er best ernstig uit, maar eigenlijk is er dus niet veel aan de hand. De zes toeschouwers blijken ook niet onder de indruk. Ik ken deze pappenheimers; er zijn opscheppers bij, aanstellers, aandachttrekkers, meelopers en bangeriken, zo heeft ieder zijn plek in onze kauwengemeenschap. Maar moordenaars? Nee.
Bij mensen ligt dat anders…ik zag afschuwelijke beelden in een krant die op een tafeltje lag. Als oude wijze kauw vraag ik mij steeds vaker af…hoe moet het verder met de wereld? Ik vlieg maar eens naar de patatkraam, daar is het lekker druk. “Had jij daarover de gemeente gebeld?”, vang ik op. Een jongeman kijkt vragend naar een andere man. “Ja joh, je gelooft het niet maar ik probeer al twee weken een ambtenaar aan de telefoon te krijgen”. “Hoe dan, je belt naar de receptie en dan verbinden ze je toch gewoon door?”. “Ja, zo simpel zou het moeten zijn”. Met een hoog stemmetje gaat hij door. “Meneer, de persoon die u wilt spreken neemt zijn telefoon niet op, kan ik een terugbel verzoek noteren?”.
En omdat je na twee dagen nog steeds niet bent teruggebeld, hang je weer aan de lijn en volgt eenzelfde verhaal”. Nu met meer frustratie in zijn hoge stem, “ik zal voor deze keer zijn voice-mail inspreken, dan komt het vast goed. Je begrijpt dat ik de naam van die ambtenaar hier niet ga noemen maar wat een eikel zeg”. “Inderdaad, hoe anders was het ooit. Je belde op, regelde je zaken met de ambtenaar die je uit het dorp kende en klaar.
Die hele Buch is een grote …”. In zijn opwinding valt zijn zak patat op de grond…mooi, dat ruim ik wel even op!