Loempi!
Column: Rob van de Pas
Gepubliceerd: 9 december 2022
Weet u het nog? De bootvluchtelingen uit Vietnam. In de jaren 70 en 80 gevlucht voor de Vietnamese communisten. Gevlucht voor engerdjes die de woorden ‘mensenrechten’ en ‘democratie’ volledig uit hun systeem hebben geschrapt. In bootjes, op surfplanken zochten de burgers van Zuid-Vietnam een veilig heenkomen. Zo ook Coen en Hoa. Ze waren ridder te voet en werden via een speciaal hulpprogramma van de Verenigde Naties uiteindelijk opgenomen in Noordwijk en kregen als politiek vluchteling onderdak in onze Heerlijkheid.
Heropvoedingskamp
Coen, die eigenlijk Cuong heet, en Hoa waren jong, pas getrouwd en Coen werd als oorlogsfotograaf voor het voormalige Zuid-Vietnam gelieerd aan de Amerikanen. Een jarenlange detentie in een heropvoedingskamp van het communistische regiem lag op de loer. Na een kort verblijf in de gevangenis werd Coen met een berg smeergeld door het corrupte clubje kameraden ‘vrijgelaten’.
Aziaten
Coen en Hoa gingen in Bergen aan de slag. De taal leren en je aanpassen aan de manier waarop we in Holland met elkaar omgaan. Aziaten hebben dat goed begrepen. Dat geldt voor Chinezen, Japanners en dus ook voor de bewoners van Vietnam. In ruil voor een veilige toekomst, dak boven het hoofd en wat zelfredzaamheid steken ze graag de handen uit de mouwen.
Coen en Hoa besloten om loempia’s te gaan maken en te verkopen vanuit hun mobiele karretje. In Bergen was helaas geen plaats voor een vaste standplaats, maar de gemeente Schoorl had wel een plekje voor ze. De kleine kar werd later ingewisseld voor de grotere blauwwitte SRV-wagen en kreeg de naam ‘Loempi’.
Tender
Loempi en de overheerlijke Vietnamese loempia’s werden een begrip in de kop van Noord-Holland. Behalve in Schoorl waren Coen en Hoa ook te vinden op allerlei evenementen. Iedereen blij. Tot de zomer van dit jaar de gemeente Bergen een ‘tender’ ging uitschrijven om de ventvergunning te vercommercialiseren. ‘Ook andere partijen moesten de kans krijgen om op de plek van Loempi hun ambulante handel te kunnen slijten.’
Hoe dan? Je hebt al 32 jaar een vaste plek en dan komt er een frietboer die daar óók wel wil staan om zijn spuitpatat aan de man te brengen?! De neoliberale privatiseringsdrift begint echt perverse vormen te krijgen. Waar ben je als BUCH-ambtenaar mee bezig? Heb je dan werkelijk niets anders te doen dan een miezerige verloting uit te schrijven omdat je dan wat extra grijpstuivers voor de gemeente kunt scoren? Krijg je dan misschien aan het einde van het jaar een extra kerstkransje bij de koffie?
Cultureel en culinair erfgoed
Dat Coen en Hoa hun handeltje niet tot in lengte van dagen zullen voortzetten, is evident en hun zonen hebben ook niet de ambitie om met Loempi op stap te gaan. Een stukje Vietnamees-Bergens cultureel en culinair erfgoed zal uiteindelijk verdwijnen. Dat is duidelijk, maar niet op deze manier wat mij betreft. Zoiets doe je op een fatsoenlijke wijze. Je gaat in overleg en spreekt af binnen welke vooral redelijke termijn de ventvergunning kan worden afgebouwd.
Beschaafd
Formeel is de vergeven positie van Loempi in Schoorl een gelopen koers. De frietboer mag daar lekker gaan staan. Maarrrr… .beste bestuurders en volksvertegenwoordigers in onze beschaafde gemeente Bergen. Organiseer wat voor Loempi! Wat 32 jaar geleden niet kon, gaan jullie nu gewoon namens ons allen regelen. Loempi moet een plek krijgen in het dorp waar het bijzondere verhaal 32 jaar geleden begon. Want we sturen Coen en Hoa niet nog een keer met een bootje de zee op.
Robbie