Tot mijn grote vreugde heeft Bergen een prachtig bos waar ik, in een groot deel, met mijn hond los mag lopen. Dat wil zeggen: negen maanden per jaar. Sinds PWN dit bos pacht van de gemeente heeft zij deze regel ingesteld. Rede: rust voor de grondbroeder zoals de houtsnip bijvoorbeeld.

Je kunt het daarmee eens zijn of niet, maar regels zijn regels en daar moet iedereen zich aan houden. Doe je het wel? Niet klagen als je een boete krijgt van de boswachter, want je weet dat het niet mag en het staat bij iedere ingang duidelijk op een bord vermeld.
Maar toch knaagt er iets aan mij. Ik loop twee keer per dag minimaal één uur in het bos. De negen maanden dat ik daar wel mag loslopen met mijn hond, zie ik zelden een boswachter. Bij een hevige storm, en als er allerlei loshangende takken of omgewaaide bomen op het wandelpad liggen, zie ik een enkele boswachter. Verder nooit.

Zodra het broedseizoen is aangebroken, struikel je over de boswachters. En dan niet één, maar meerdere op verschillende dagen van de week, drie maanden lang. Maar vanaf 16 juni zijn ze nergens meer te bekennen. En daar heb ik grote bezwaren tegen. Gelijke monniken, gelijke kappen.

Ik word met regelmaat van de sokken gereden door fietsers. De ene keer Duitsers, die zich er niet van bewust zijn dat je hier niet mag fietsen. De andere keer supersnelle mannetjes op van die kleine zwarte fietsjes met die dikke bandjes. En dan nog gillen naar mij dat ik mijn ’typhus’hond bij mij moet houden, omdat ie achter hem aanrent.
Squads, scooters, you name it, ik heb ze allemaal voorbij zien komen. De Sparrenlaan is een doorgaande weg geworden voor fietsers en geen hond die daar iets aan doet. Terwijl er toch ook op de borden staat dat je niet mag fietsen in het bos. Het hele jaar niet, wel te verstaan.
Paarden die buiten de paden lopen, mensen die alles maar van zich afgooien omdat ze te beroerd zijn om tissues, luiers, of met oud en nieuw, afval van vuurwerk netjes in de daarvoor bestemde bakken op te ruimen.

Dan zeg ik: dit riekt naar willekeur. En volgens mij mag je niet ‘geprofileerd’ beboeten of aanhouden.

Dus mijn boodschap aan PWN: als jullie het zo belangrijk vinden dat de bezoeker van het bos zich aan de regels houdt, wees dan het hele jaar zichtbaar en bekeur iedereen die zich niet aan de regels houdt.

Annemiek van de Stolpe