Deze week werd ik gebeld door een radioprogramma om mijn mening over provinciale politiek te geven in verband met de verkiezingen voor de Provinciale Staten op 15 maart. De afgelopen jaren heb ik daar voldoende ervaringen mee opgedaan als voorzitter van de Stichting ter behoud van het Schoorlse- en Noord-Kennemerduingebied, kortweg Duinstichting, met als zorgenkindjes de Schoorlse Duinen en het Noordhollands Duinreservaat, prachtige natuur, maar politici en ecologen kunnen er niet vanaf blijven.

Laat de natuur met rust!
Wanneer Mark Rutte zegt dat we niet meer terug moeten naar de tijd van Joop den Uyl, dan bestrijd ik dat. Want toen, in de periode 1973-1977, brachten Joop, Max van der Stoel en Jos van Kemenade hoop en het idee dat alles kon veranderen. Zelf was ik al op mijn achttiende op bezoek geweest bij dr. Willem Drees om over de Politionele Acties te praten na een discussie met mijn vader over de vraag wat Nederland nog in Indonesië na de Tweede Wereldoorlog te zoeken had. Ik wist nog niets van de 30.000 vrouwen, mannen en kinderen die gedood waren door de Pemoeda’s (een groep van criminelen en jonge opstandelingen) tijdens de Bersiap-periode in 1945-1946 en kende alleen het vrijheidsideaal van Soekarno.

Bij ons thuis was alles rood: we waren lid van de PvdA, abonnee van de VARA-gids en Het Vrije Volk en mijn moeder had een abonnement voor mij op de jeugdboekenserie van De Arbeiderspers. Mijn grootmoeder Neeltje van Maarleveld ging op zondag op de fiets demonstreren voor het vrouwenkiesrecht ondanks dat ze een eigen zaak had en het altijd druk had. Met welke politicus heb je tegenwoordig nog direct contact? Joop sprak ik net als Van der Stoel en Vondeling in de verkiezingsbus van de PvdA in Alkmaar. Later zag ik hem toen hij een boek kreeg van VARA’s Ombudsman Frits Bom. Politici waren benaderbaar en aanraakbaar en spraken met je. Toen ik gast was in het Torentje voor een boek van Wieteke van Dort, en ik vertelde dat in de Schoorlse Duinen dennen met kap bedreigd werden (wie haalt het in zijn hoofd in deze tijd om dat te bedenken) verwees Mark Rutte me naar zijn ministers Eric Wiebes van Economie en Klimaat en Schouten van Landbouw en Natuur. Beide ministers hadden geen tijd voor een gesprek. Ik kreeg een nietszeggende brief van de hoogste ambtenaar. Dat is de aandacht die je krijgt van de politiek. Een antwoord van niets. En hoe komt het dat politici in provincie en gemeente zo slecht zijn in communicatie met de burger?

Burgerinitiatief Schoorlse Duinen
De Duinstichting komt voort uit de actiegroep Schoorlse Bos moet Blijven die zich in najaar 2016 onder aanvoering van Joke Volkers roerde. Op een stille avond tegen de dreigende bomenkap in de Schoorlse Duinen liepen zo’n 150 mensen mee door het donkere Baaknolbos met een auto van de Reddingsbrigade erachteraan. Inmiddels hebben 43.420 mensen de petitie tegen de bomenkap ondertekend op de website www.schoorlsebosmoetblijven.nl

In 2019 organiseerde toenmalig voorzitter Jan Engelbregt een Burgerinitiatief, waarmee 8570 geregistreerde handtekeningen werden opgehaald. Deze werden met een dennentak aangeboden aan de commissaris van de Koning in Noord-Holland, Arthur van Dijk. Kort daarop vond een heftige discussie plaats bij de Provinciale Staten, waarbij zelfs mijn eigen partij de PvdA stemde voor bomenkap. De commissaris greep in en zorgde ervoor dat gedeputeerde Esther Rommel voor Natuur – ook al had ze er duidelijk geen zin in – een gesprek had met ons bestuur. Dat leidde tot een compromis, waarin stond dat slechts een deel van het Dr. Van Steijnbos in de Schoorlse Duinen zou worden gekapt over een oppervlakte van 7,6 hectare en (ons sprookjesbos) het Leeuwenkuilbos zou worden gespaard. Maar het Baaknolbos en het Frederiksbos (Frederiksblink) bleven in de gevarenzone. De afgelopen jaren maakte de provincie een ambitiekaart, waarop de bossen zelfs in het geheel waren verdwenen. Als evaluatie aantoonde dat de kap van het Van Steijnbos nadelige gevolgen zou hebben, mochten deze bossen blijven bestaan.

Ik heb daar vaak tegen geageerd en wilde het andersom. Toon maar aan dat ze weg moeten en waarom? Alsof deze bossen steeds hun bestaan moesten bewijzen. Het zijn schitterende bossen, waarvan jaarlijks bijna drie miljoen mensen genieten. Misschien moet dit gebied wel een Nationaal Park worden om veilig te blijven. Toenmalig wethouder Klaas Valkering van gemeente Bergen was er een groot voorstander van, maar Esther Rommel (VVD) van de provincie wil niet. Ze vindt twee Nationale Parken (Zuid-Kennemerland en Texel) genoeg. Ze is weinig communicatief. Misschien een handicap als je belastingspecialiste bent, hoe ga je dan om met natuur?

Noordhollands Duinreservaat
Onder ‘ons’ gebied valt ook het Noordhollands Duinreservaat. Van Bergen aan Zee tot aan Wijk aan Zee. In het compromis met de provincie is bepaald dat er niet in deze beheerperiode (die duurt tot en met 2024) wordt gekapt, noch door Staatsbosbeheer noch door PWN. De gedeputeerde heeft dat eenzijdig doorbroken zonder overleg met de Duinstichting. Door een besluit te nemen om in het duinreservaat bij Bergen aan Zee 13.000 dennen door PWN te laten kappen bij het Lange Vlak aan de Verspyckweg over een gebied van 16,2 hectare.

Niemand doet wat
De gedeputeerde heeft ons geschoffeerd en niemand doet iets om de bomen te redden. Statenleden stellen een paar vragen maar ingezonden brieven worden niet behandeld en inspreken door mijn secretaris Lammert Mesken en mij in december bij commissie Natuur, Landbouw en Gezondheid levert niets op. De kapvergunning voor Bergen aan Zee ligt nu ter goedkeuring bij het college van B en W van gemeente Bergen en wordt vrijwel zeker verleend. Ook al heeft het ontbreken van een archeologisch onderzoek bij de aanvraag gezorgd voor uitstel van 18 januari tot 17 februari. De nieuwe wethouders daar zeggen ‘boven de partijen te staan’, dat ze geen betrokkenheid hebben bij besluiten omdat ze van elders komen en de burgemeester vanuit de Staten naar Bergen is gekomen. Dan word je als beweging radeloos.

Gemeenteraad machteloos
In een column in het Bergens Nieuwsblad beschreef ik de onmacht van de gemeenteraad bij het verlenen van de kapvergunning. Bijna alle politieke partijen beloofden voor de raadsverkiezingen op 16 maart 2022 alles te doen om de bomenkap tegen te houden. Maar het was een loze belofte, want al in 2019 had de raad van gemeente Bergen een plaatselijke verordening aangenomen, waarin werd afgesproken dat over de aanvraag voor een kapvergunning alleen werd besloten door het college van Burgemeester en Wethouders. De raad had zichzelf buiten spel gezet.

Ombudsman
Misschien wordt het tijd dat politici die niet willen luisteren dat wel moeten doen via een aangestelde ombudsman. Een bij elke provincie en een bij elke gemeente, zodat burgers zich ook gehoord voelen.
Wij zijn als Duinstichting niet zo ondernemend agressief als Extinction Rebellion, waren we het maar. Misschien zijn we wel té netjes, maar daar koop je weinig voor tegenwoordig. We proberen via argumenten, brieven en rapporten ons gelijk te krijgen, maar het is een lange weg. We zijn weliswaar betrokken bij de evaluatie van het nieuwe beheerplan van de provincie 2024-2030. Ik vrees dat we het bos met een indrukwekkend uitzicht over de het duingebied, onder onze handen moeten laten trekken.

Nog een laatste redmiddel: brief en wespendief
Ik heb op 27 december een brief met uitnodiging gestuurd naar koning Willem-Alexander om de 13.000 dennen in het bedreigde bos met eigen ogen te aanschouwen en met mij de noodzaak van de kap te betwijfelen. We hebben iets gemeen en eerder contact gehad, want hebben alle twee sarcoïdose gehad. Van de secretaris bij paleis Noordeinde begreep ik dat mijn brief doorgestuurd is naar het kabinet van de koning. Ik hoop dat de koning met eigen ogen wil zien wat hier dreigt te verdwijnen in een tijd dat het klimaat onder zware druk staat. En iets helemaal niet mag en kan gebeuren. Want de robuuste dennen in Bergen aan Zee zijn nu honderd jaar oud, maar ze kunnen wel vierhonderd jaar worden. Bovendien zijn ze het thuis van de uiterst zeldzame wespendief, waar in Oost-Nederland een aparte regeling voor wordt getroffen omdat hij dat waard is. Er broeden in het bos haviken en buizerds. En er zijn de beschermde vogelsoorten als grauwe vliegenvanger en het paapje. Ondersteun ons protest, doneer en onderteken de petitie tegen de bomenkap op www.schoorlsebosmoetblijven.nl.

Kees de Bakker (72) is 40 jaar uitgever van uitgeverij Conserve en Conserve’s Leessite en sinds 1 juni 2020 voorzitter van de Duinstichting, die probeert de door de overheid bedreigde bossen, zonder echt rekening te houden met de bevolking, in de Schoorlse Duinen en Noordhollands Duinreservaat te beschermen.

Foto: Ingrid Wijnstok