Ik schreef, vanuit mijzelf, twee weken geleden over het Bakemacomplex. Nico Ris las het niet echt, maar vond wel van alles.

Nou, mij lijkt het goed als Nico Ris, ik ken hem niet, ’s morgens eens de inhoud uit zijn plassertje zou onderzoeken op azijn. Of streelt hij liever het eigen pikje van vooringenomen vastgeroestheid?

Wat heeft het nou voor zin, dat gebral over azijnpissers? Dat geblaat over een groep mensen die, in de ogen en woorden van Ris, alles bij het oude zouden willen houden? Die houding van: “Wij zijn het volk”, en dergelijke. Het claimen van ’ons dorp’. Brr, wat zonde dat Ris of anderen een fijn dorp zo omlaag halen. Kom op jongens, stop je mannelijkheidje nou eens goed achter de rits of knopen en doe eens moeite om vanuit oprechte gemeenschapszin mee te helpen met fundamenteel nadenken over wat de functie van een dorpskern is. “Slopen die zooi”, dat is wat je hoort uit de mond van Ris of van anderen met teveel zuur in het plasje. Doe eens je best!

Nico Ris: Je gaat volkomen voorbij aan wat ik schreef over openbare ruimte. Je plaatst mij, of anderen, alleen maar volslagen ongefundeerd in de categorie ‘zij, de tegenhouders’. Hullie en zullie, bah, daar schiet de wereld niet mee op, en zeker Bergen niet. Mijn pleidooi gaat over openbare ruimte voor iedereen, dat je daar goed over moet nadenken voordat je stenen gaat stapelen. Ieder dorp verdient een kern die eigenheid uitstraalt, waar verleden en toekomst zichtbaar zijn, waar verblijf fijn is, waar feest kan zijn, waar je kunt rouwen als dat moet, waar ideeën ontstaan, waar je elkaar kunt ontmoeten, inwoners en toeristen, waar je kunt schuilen tegen zon en regen. Niets daarvan is, helaas, helaas, te zien in plannen die nu voorliggen.

Daarbij vind ik het heel duurzaam en respectvol om uit te gaan van wat er is. En het Bakemacomplex biedt dus heel veel als vertrekpunt. Daar heb ik echt heel goed en heel vaak en van alle kanten naar gekeken. Gewoon naar de functie ervan, zoals je de mensen er ziet bewegen (dat kan nu nog). Kijk naar droevigheid in centra elders, waar de regie uit handen is gegeven, zoals hier nu ook dreigt.

Ik steek mijn nek uit, uit wanhoop, om wanstaltigheid proberen te voorkomen. Om een schitterend stuk eigenheid nieuwe toekomst te geven. Ja, ik noem het schitterend, het Bakemacomplex en een geweldige kans. Verrast ben ik door het grote aantal reacties. Vooral over de poging openbare ruimte te behouden en liever nog te vergroten. Let op: Alkmaar gaat 15.000 woningen bouwen. Hoeveel mensen gaan daarin wonen? Zouden die niet af en toe fijn in centrum Bergen willen vertoeven?

Je hoeft het niet met me eens te zijn, Nico Ris, maar alsjeblieft zing eens een ander liedje dan nu uit je kokertje komt. Zie de wereld! Zie de kansen. Met elkaar kom je verder. Olie in plaats van azijn!

Tegen de gemeenteraad of de nieuwe wethouder zou ik willen zeggen: echt respect heb ik voor bestuurders die kunnen zeggen: “We hadden dit idee, maar we zien dat het beter, anders kan. Laten we om tafel gaan en kijken wat nodig is. Dan is het onze taak om dat mogelijk te maken.” Nu staat iedereen, iedereen in een dorp vol getalenteerde mensen, buitenspel. Dat past toch niet in deze tijd?