Als u dit leest denkt u dan niet aan een voortijdige 1 aprilgrap of dat er weer iemand het traject van het stoomtrammetje met elektrische tractoren wil herstellen.
Het gaat in dit stukje om een andere ”wilde” suggestie. Ofschoon bestuurslid van de BBC heb ik al eerder op persoonlijke titel over de mogelijkheden van het plein geschreven, met de titels “pleinvrees en pleindroom”. We gaan in dit stuk daarop door.

Op dit moment zitten we in een tussenfase. De Raad van State heeft terecht geconstateerd dat het niet om afzonderlijke kleine plannen gaat maar dat het één plan is en daarom voor besluitvorming langs de gemeenteraad had gemoeten. Het nieuwe college had niet de moed om te kiezen voor, hetgeen zij bij haar aantreden voor de toekomst beloofde, en ook te zorgen voor participatie. Ofschoon ze zelf vindt bij dit plan wel gebeurd is. Ze gaat alleen voor het bevestigen van het plan door een Verklaring van geen Bedenkingen te vragen. De raad heeft verstandig haar besluit over dat afgeven van een Verklaring van geen Bedenkingen uitgesteld tot de laatste vergadering van maart.

Als BBC hebben wij de raad erop gewezen dat zij, als zij met een schone maaiveldlei willen beginnen, de gemaakte omissie van het collegebesluit om via een anterieure overeenkomst Bot Bouw zonder participatie de bouw van twee best wel stevige panden te gunnen, teniet kunnen doen.
Dit biedt de mogelijkheid om tot een integraal bestemmingsplan te komen voor de gehele noordzijde van het plein. Daarin worden de delen Winkelhart West ( kort door de bocht: de Bakemaflat) en Oost (het voormalige bankgebouw) samengevoegd.

Voor de diverse eigenaren ontstaat daarmee de kans om gezamenlijk een prachtig project te realiseren. In het navolgende wil ik vast een aanzet doen.
Het zou mooi zijn om ook tot hedendaagse uitdagende architectuur te komen. Niet zo’n “niks mis mee” gevelrij (behalve in dit geval voor deze omgeving ook nog te groot) die uit de koker van Bot Bouw komt en elders in bijna elke dorp of wijk in dit land kan worden teruggevonden. Overigens gedwongen door extra voorwaarden van het voormalige college.

Waar we aan kunnen denken is dat het plein zonder de Bakemaflat vrij blijft.
Daarnaast komt minimaal een galerij, met daarboven appartementen en een kap. Op de hoek naast Julie’s (voorheen Dokter Blok huis en pension Edelweiss) een even hoog accent met iets dat verwijst naar het toeristische pensionverleden en op de andere hoek bij het toekomstige muziekplein hetzelfde.
In het midden zou ook nog een verhoogde kap kunnen komen met in het groot het jaar van de bouw (2025) en een verlichte klok. Alles met de uitstraling van een villa of een moderne versie van een kleine vakantiekolonie. De kleurstelling kan ook anders dan het tegenwoordige veelvuldige gebruikte antraciet, wit of rood. Te denken valt aan Waddeneilandgeel, Zeeuwsblauw of Gevelgroen.

Ter afsluiting: er kan ook iets komen dat nog drastischer is en dat dit bijzondere dorp verdient. Een gebouw dat verwijst naar ons verleden met Bello. Dit betekent dat de kenmerken van de locomotief en wagons terugkomen in een ontwerp. De hogere accenten zijn dan de schoorsteen en machinistencabine met apart ogende raampartijen. Balkons en of terrassen zijn de bovenkant van de wielen, aandrijfstangen en treeplanken. Bovenste laag is een kap van de halfronde ketel. De diverse etalages en toegangen tot de winkels en horeca zijn door rondingen te herkennen als de wielen zelf. Ook kunnen weer bijzondere kenmerken als een naam, jaaraanduiding of de eerder al genoemde klok worden toegevoegd. In plaats van een bel zou als uursignaal een elektronische versie van een stoomfluit passen. De kleurstelling is daarmee ook duidelijk: groen, goud en rood.

Kortom een uitdaging voor architecten die, zoals Bakema, hun ‘goede’ naam hieraan kunnen verbinden. Een dergelijk pand trekt denk ik meer aandacht dan de zoveelste middle of the “doe maar gewoontjes” road van een duffe rij panden. Met zo’n aanpak wordt het karakter van een eigenzinnig dorp behouden. Hopelijk maakt de raad door hun besluit ruimte voor een mooie discussie over wat er kan komen, vergelijkbaar met de tender voor het Harmonieterrein die ook op het punt staat te worden geopend voor ontwikkelaars. Mijn (klein)kinderen willen niet weer een halve eeuw tegen een mislukte invulling aankijken.

Dick van Hoeve,
Gemeentepoëet