Toen Pierre de Coubertin in 1890 de Olympische Spelen nieuw leven inblies, kon hij niet vermoeden hoe zijn idealen 130 jaar later volledig vermorzeld zouden zijn. De Coubertin had bij de start...

Columniste Kraantje is de sombere Nederlandse zomer even ontvlucht. Dus deze week geen column van haar hand. Geniet Kraantje!

Al mijmerend zag ik vanuit mijn oude stekkie in de lindeboom hoe vaak de terrasbezoekers op hun phones keken. Gewoon terwijl men samen zit te praten.

We hebben een nieuwe Burrie en Robbie is het nie..! Ik kwam zelfs  niet door de eerste selectieronde. Commissaris van de Koning Arthur van Dijk liet mij nog vóór de finish struikelen...

‘Het belooft een zware zomer te worden.’ ‘In sommige delen van het land is het een natte zomer.’ ‘Nat of droog, het wordt in ieder geval niet de hete zomer die ons in het vooruitzicht werd gesteld.

Het CDA heeft recentelijk bij paus Franciscus een verzoek ingediend tot heiligverklaring van Pieter Omtzigt.

‘Heb jij het droog weten te houden?’ ‘Drooggehouden? Overdrijven is ook een kunst, heel leuk dat we in de achtste finales staan. Maar zo bijzonder was het voetbal tot nu toe nog niet.’

Soms lijken dingen niet wat ze zijn. We kampen momenteel met een gigantische woningnood en voor jonge mensen is er simpelweg niet aan een huis te komen. Het aanbod is laag en de prijzen sky-high.

Het is erg spijtig voor de wappies, ‘koffiedrinkers’, aluhoedjes, anti-vaxxers, graancirkel-fetisjisten, 5G-gekkies en andere complotdenkers...

Er zijn gelukkig in het centrum van Bergen veel oude bomen waarin wij in de holtes onze nesten kunnen bouwen. En als jonge kauw wil je wel wonen in de tuin van de Ruïnekerk...

‘Gelukkig lijkt Dry January een eeuwigheid geleden, als je nu door het centrum wandelt of op de terrassen en hier op het Ruïneveld zit, lijkt het alsof we bijna weer terug zijn naar het pre-corona leven.’

Ik ga het niet worden! Nee hoor, het gaat vooralsnog niet lukken! Commissaris van de Koning Arthur van Dijk (VVD) heeft mij afgelopen week schriftelijk laten weten dat hij mijn sollicitatie naar de functie van burgemeester...

Tot eind mei was ons jachtseizoen geopend, dan jagen wij op van alles wat eetbaar is voor onze jongen, want die moeten gevarieerd eten om goed te groeien!

Nog een weekje slapen en dan worden de horeca, theaters, bioscopen en musea wakker gekust uit hun gedwongen winterslaap.

Terwijl de regen onze vruchtbare akkers overspoelt en de temperaturen maar niet willen stijgen naar een betamelijk voorjaarsniveau, blijven de bootjes troosteloos in de jachthavens liggen.

Hoppa, de terrassen van onze geliefde Bergense cafés en restaurants zijn weer open! Ik mag weer niet-geagendeerd winkelen in het centrum. Wat een verademing en wat lekker om iedereen weer spontaan tegen te kunnen komen.

Waartoe zijn wij hier op aarde? Als kauw vraag ik mij dat regelmatig af. “Zeg, wat is hier gaande?” hoor ik een persoon vragen aan iemand in een heel opvallend pak.

‘Hoe meer versoepelingen, hoe meer verwarring.’ ’Hoe bedoel je?’ ‘We mogen (mits de 1,5 meter regel kan worden gehanteerd) eindelijk weer binnen sporten, muzieklessen,

President Ilham Aliyev van Azerbaijan werd in november vorig jaar geïnterviewd door de BBC. Inmiddels is het vraaggesprek miljoenen keren via de sociale media gedeeld.

Deze week stond in het teken van het herdenken van de mensen die voor onze vrijheid gestorven zijn en het feit dat we nog steeds in vrijheid leven.

Nee, ik ben niet de leider van onze groep, meer een verbinder...

Maandagmiddag in de trein. Ik kijk in het rond, iedereen binnen mijn gezichtsveld is druk op een telefoonschermpje, niemand uitgezonderd.

‘Het is weer voorbij. Wat minder stressvol dan vorig jaar, relaxed sfeertje, heerlijk weertje. En het zag er met dank aan de lokale Oranjevereniging ook nog feestelijk uit en er waren oranje tompouces. Het enige minpunt was dat de terrassen pas de dag erna weer open mochten. Of zoals het feestvarken zelf zei: “Dit was een koningsdag om nooit te vergeten en hopelijk nooit te herhalen.”

Wel of niet sensibel genotuleerd, de formatie verkeert in zwaar weer. De goeden niet te na gesproken, maar keer op keer blijken politici kilo’s ranzige margarine op hun hoofd te hebben. Bedorven en zuur loopt het in slierten langs hun uitgestreken gelaat.

Afgelopen zaterdagmiddag was het zover. Ik mocht mijn COVID19-vaccin ophalen bij de Bergense Huisartsen Onder Eén Dak (HOED) aan de Nassaulaan. Samen met nog zo’n 1000 Bergenaren die volgens het geboorteregister tussen 1956 en 1961 zijn geboren.

Na een stevig ontbijt, ik had spierpijn in mijn nek van het gepik in een harde vetbol, vloog ik wat in het rond. Mijn oog viel op de glimmende vierkanten voor een huis aan de Dorpsstraat.

‘Meer dan 365 dagen duurt het nu, ik voel me steeds vaker een gevangene opgesloten in een onzichtbare gevangenis waar ik maar niet uit kan breken. Ik voel me steeds meer Gerard Joling worden: "Ik heb er de kracht niet meer voor."’

In de land- en tuinbouw wordt jaarlijks voor honderd miljard euro geëxporteerd en daarmee is Nederland de een na grootste landbouwexporteur ter wereld (let wel: America First). Bovendien is deze sector in Nederland een van de meest innovatieve. Wageningen is een topuniversiteit.

Zo, de stofwolken in de Haagse Kaasstolp zijn opgetrokken en/of neergedaald. We kunnen ons weer richten op de toekomst, bestrijding van de coronacrisis, de rituelen van de Tweede Kamer voor kennisgeving aannemen en overgaan tot de orde van de dag.

Laat ik direct met de deur in huis vallen. Wij blijven iemand waarmee wij een slechte ervaring hebben altijd herkennen. Wij zullen dat nooit vergeten. Zoals die schoft die mij met zijn brandende sigaret aanviel. Alleen maar omdat ik op het tafeltje rondtrippelde waar zijn cappuccino met koekje stond.

‘Fijn dat we toch tradities in ere kunnen houden ondanks alle beperkingen waar we nu al ruim een jaar mee leven.’

De afgelopen tijd ben ik, naast mijn werk als ‘commercieel psycholoog van de koude grond’, weer actief voor mijn oude werkgever de VLIEG Advies Groep.

Vorige week had ik mij toch vergist met die terrassen, het was wishfull thinking. Er is gestemd, nu maar hopen dat ‘de natuur’ hoog op de agenda van het regeerakkoord komt.

‘Alsof het de dag van gisteren was, zo kan ik het me nog voor de geest halen. De hooggespannen verwachtingen, zeker als je afgaat op verhalen van hen die het al gedaan hebben. Het feit dat het een einde aan je jeugd markeert, vanaf dat moment ben je volwassen.