Italië achter de duinen
Column: JoMo
Gepubliceerd: 9 september 2022
Het was brandend heet in vooral Zuid-Europa en de bulderende airco’s in vakantie-appartementen en hotelkamers voegden er nog een graadje of wat aan toe. Woeste bosbranden teisterden de natuur en dat was vanuit de auto een kleurrijk schouwspel.
Vooral langzaam gereden want er waren meer families, die zuidwaarts trokken en de klimaatverandering eens van dichtbij wilden ervaren. Niks is zo fijn als rondtoeren met je eigen limousine al dan niet gekoppeld aan een sleurhut. Eindeloos bij laadpalen wachten in de wetenschap dat vliegen tegenwoordig ook geen pretje meer is en de trein zo onbetrouwbaar is geworden als de landelijke politiek. Daarover gesproken, onze landelijke, provinciale en lokale overheden zijn teruggekeerd van reces en het betekent dat er weer besluiten worden genomen en de media dus weer iets te melden hebben.
In Bergen merk je nauwelijks het verschil. Er worden al jaren geen besluiten van enige importantie genomen of het zijn afwijzingen en vertragingen van decennialang doorgekauwde plannen. In oktober wordt dat allemaal anders. Er worden dan vier nieuwe wethouders van onbesproken gedrag en met ruime bestuurlijke ervaring benoemd uit de regio. We zijn dan zeven maanden na de verkiezingen en zo’n beetje de laatste stadhouderloze gemeente in het land. De nieuwe wethouders zullen niet meer namens hun politieke partij optreden, maar direct de wensen van de gemeenteraad tot uitvoering brengen. Dat deden wethouders al sinds de invoering van het duale stelsel maar omdat er nu gewerkt gaat worden zonder coalitie en oppositie, vinden de raadsleden dit een absolute trouvaille.
De innovatie spat ervan af. Nu nog vier bestuurders vinden die vooral belangstelling hebben voor de mooie wachtgeldregeling. Het is immers niet te verwachten dat zij de post lang zullen bezetten. De in de advertentie gevraagde visie, lef en vasthoudendheid hebben al menig wethouder de kop gekost. Capabele kandidaten hebben inmiddels de pijp aan Maarten gegeven en hun heil elders gezocht. De fractievoorzitters van de zeven politieke partijen staan niettemin te trappelen in hun tuigje om deze hoofdprijs binnen te halen. O hemel, dat zijn er inmiddels acht.
Wat iedereen van mijlenver zag aankomen, Koos is boos en begint maar weer eens voor “zijn eigen”, zoals men dat hier pleegt te zeggen. De nieuwe wethouders mogen weliswaar hun partij niet vertegenwoordigen maar dat zal iedereen worst zijn. De raad zal in eindeloze babbelfestijnen tot de slotsom komen dat de helft vóór is en de helft tegen. Een beetje als het teruggekeerde Jazz&Sail, dat vooral gekenmerkt werd door no jazz & no sail. Kunnen we het niet zonder wethouders doen?
Onze voortvarende burgemeester blijkt vergunningen en bestemmingsplanwijzigingen prima op eigen houtje te kunnen regelen. Hij kent geitenpaadjes, die hem behendig door kruimelregelingetjes loodsen. Daar heeft hij geen raad voor nodig, laat staan wethouders. Het belooft een vrolijk najaar te worden in Italiaanse sfeer. De raadszaal in de nieuwe Beeck is groot genoeg, dus ik zou zeggen: neem je familie mee, houd je spandoeken gereed, en blijf onbezonnen terwijl je door een volstrekt onlogische en onnavolgbare bureaucratie wordt verbrijzeld.
JoMo
Deel
