Heb ik nog vertrouwen in de politiek? En met name de plaatselijke? Of zeg ik dat verkeerd?

Een Rondje Horeca als column? Nou nee, noem het gerust een klein historisch uitstapje. Dit jaar is het namelijk 45 jaar geleden...

“Hoe vond je het, heb je het een beetje gevolgd?“ “Wat?” “De klimaatspijbelaars op het Malieveld, heb je dat gevolgd?”

Na vier uur vergaderen wist de Hoge Raad wel een beetje hoe het zat en vroeg vervolgens drie maanden respijt om tot een oordeel te komen over De 7 Dorpelingen.

Door privé-omstandigheden is het Rob niet gelukt om zijn tweewekelijkse column aan te leveren.

Met de kreet om hulp van een aantal initiatiefgroepen in onze gemeente is toch wel duidelijk geworden dat het politieke dieptepunt is bereikt.

"Ah, u leest nog kranten zie ik." Verschrikt keek ik op en zag ik de gestalte van een iets oudere man die ik heer Olivier had genoemd.

Het gedrag van wereldleiders als Trump werkt kennelijk aanstekelijk. Ook in Nederland vinden onze premier en zijn fractievoorzitter...

Inmiddels is het 2019 en kijk ik via mijn politieke achteruitkijkspiegel naar de toekomst van Bergen en vraag mij hardop af hoe ons dorp in een allesverslindende politieke draaikolk terecht is gekomen.

Ik ga het niet meer over onze plaatselijke politici hebben. We hebben ze gekozen en zijn daarmee zelf verantwoordelijk voor de wanprestaties...

“Beste wensen.” “Ja, jij ook de beste wensen. Ben je weg geweest?” “Ja, heerlijk in de sneeuw, beetje frisse neus halen, met het gezin quality-time doorgebracht...

Het afgelopen jaar stond in het teken van de identiteit, wereldwijd. Iedereen lijkt op zoek naar zijn of haar identiteit.

Ik denk dat ik mijn politieke en bestuurlijke ambities in en voor de gemeente Bergen ná deze column wel kan vergeten.

Het lijkt wel een satire. Ben je mede verantwoordelijk voor het verschijnen van een nieuwe politieke stroming in de Bergense politiek simpelweg door...

"Nou, het vuurwerk is dit jaar wel erg vroeg begonnen," zeg ik tegen B als we elkaar bij de lokale groenteboer treffen.

Ons politiek feuilleton levert elke week weer een nieuwe aflevering compleet met cliffhanger.

December, de feestmaand. De storm geselt ons oude huis aan de Notweg. Ik zit in mijn werkkamer achter mijn notebook...

Schaamrood staat me op de kaken als ik kijk en luister naar de plaatselijke politiek.

‘En heb jij nog toegeslagen?, vraag ik aan mijn kunstzinnige kennis D’ ‘Waarmee?’, antwoord D. ‘Met Black Friday, heb jij daar nog ooit van gehoord?

Eens in het jaar een wensje doen, een heerlijke traditie...

Weet u het nog..? Ineens waren ze daar: de nieuwe politieke beweging BBB. Bij de KvK ingeschreven als Behoorlijk Bestuur Bergen N.H...

Het College legt 4 scenario's voor over de Harmonielocatie, die allemaal onderzocht moeten worden.

"Wat ben ik blij dat mijn kinderen al groot zijn", zeg ik tegen B. "Hoezo?", vraagt B. "Nou deze tijd van het jaar is er alleen maar gedoe...

Spleen is een moeilijk te concretiseren gevoel van onbehagen, van onbevredigd zijn en van hunkering naar...

Zullen we deze week een gezellig columnpje doen? Ja? Gezellig toch, waarom niet?

Is met de uitspraak van de Raad van State, het schorsen van het 7 Dorpelingen plan, het bestuurlijke probleem rond de ontwikkeling van ons centrum nu opgelost?

Een mens wil wel een beetje op de hoogte te blijven van “de toestand in de wereld” dus bij gebrek aan een dorpspomp ga ik, af en toe met vriendinnen V en J koffie drinken.

“I put a spell on you” was ooit een hit van de voormalig toetsenist van The Animals, Alan Price.

Soms mag ik naast mijn tweewekelijkse column ook de interviewer uithangen. Zeker als het groot Bergens nieuws is.

De Raad van State heeft het er maar druk mee. Met het bestuur van Bergen. Weer een spoedzitting.

“Nou het is me het weekje wel, heb je het al gehoord, A stopt ermee, verteld kennis V als we elkaar tegen komen”

Met enorme terreinbanden ploegen de tractoren en mobiele kranen zich door het land. Ineens wemelt het van oranje en geel gekleurde...

De gemeente is fel tegen het aan de schandpaal nagelen van een corrupte topambtenaar en heeft ook morele bezwaren tegen...

Nu het huidige college van B&W van Bergen zo’n 100 dagen effectief op de gemeentelijke troon zit, is het tijd voor een analyse...

"Nou het is echt herfst", zegt vriendin M als we elkaar weer spreken. "De duinbessen zijn weer volop in bloei en ik háát duinbessen"...

De hete aardappel van het centrumplan Bergen vliegt van hand tot hand. Niemand wil zich branden. De Zeven Dorpelingen van projectontwikkelaar Schrama...

Ruim een jaar geleden diende een van onze geridderde NIMBY’s, middels een ingezonden brief, mij stevig van repliek omdat ik behoorlijk boos was op de starre en rechtlijnige benadering van zaken die door de Stichting Mr Frits Zeiler telkenmale aan de Raad van State worden voorgelegd . U weet inmiddels uitentreuren hoe ik daar over denk, dus voorlopig laat ik de vier mannen en drie vrouwen van de voornoemde stichting lekker vergaderen in hun guerrilla-bunkertje aan de Breelaan. Wat ik u niet wil onthouden is een alinea uit het bozige epistel van de bewuste brievenschrijver. Ik citeer: ,,Dat de heer Van de Pas zijn columns gebruikt om plaatselijke ondernemers te bedienen is niet nieuw, de meeste van zijn schrijfsels voeren dat thema. Enig googelen levert al snel fraaie beelden van zijn warme banden in die kringen. Dat hij daarbij on-beargumenteerde verdachtmakingen niet schuwt en de waarheid zo nodig wat bijbuigt is evenmin nieuw.” Verder in zijn brief gebruikt hij nog termen als: laakbaar, strafbare insinuaties, karaktermoord, onderbuik-niveau en ranzige beschimpingen. Als klap op de vuurpijl suggereerde hij dat ik als columnist maar ontslagen moest worden. Prima, de man heeft een mening en is het blijkbaar niet met mijn schrijfstijl eens. Nou lig ik niet zo snel wakker van een stevige ingezonden brief, want ik ben zelf ook niet vies van een prikkelende column. En zoals de Engelsen zeggen:” 'If you can't stand the heat, get out of the kitchen'. Iets van je af schrijven kan zeer therapeutisch werken en voorkomt mogelijk zelfs dichtgeslibde kransslagaderen van ergernis. Maar terug naar de zaak. Ik ben dus een ‘laakbare’ frontsoldaat van plaatselijke ondernemers. Ik heb ‘strafbare’ warme banden in de Bergense zakelijke kringen en laat dat duidelijk merken in mijn ‘ranzige’ stukkies. Nou ja, dat klopt als een bus en wat is daar mis mee? De uitzonderlijke leefbaarheid en bovengemiddelde aantrekkelijkheid van ons kunstenaarsdorp wordt door verschillende elementen bepaald. De ondernemers, winkeliers en mijn overige zakelijke kringen maken daar in bescheiden mate deel van uit. En ja, ik ben een voorstander van verantwoorde vernieuwingen, verbeteringen en veranderingen in ons dorp Bergen. Maar ook in Bergen aan Zee. Daar zijn deze week door ‘mijn zakelijke vrienden’ plannen gepresenteerd om Hotel Nassau Bergen en haar omgeving een broodnodige metamorfose te laten ondergaan. Hiermee willen zij een belangrijke stap zetten om het toekomstperspectief van Bergen aan Zee als aantrekkelijke badplaats te behouden en te verbeteren. Dat verdient een positieve grondhouding. Zeker niet klakkeloos adopteren, maar objectief kritisch meedenken. Daar staan mijn ‘bevriende’ Bergense ondernemers zeker voor open. Dat er wat gaat veranderen in Bergen aan Zee is een feit. Is dat erg? Ach, het oude karrenpad is reeds door landschapsarchitect Springer vervangen door de huidige Zeeweg, paard en wagen maakten ruim baan voor het gemotoriseerde verkeer en Duitse gasten graven geen kuilen meer. De ‘oude hoteldame’ is na 70 jaar afgeschreven. Ze mag met pensioen, want ze is technisch en economisch niet meer te reanimeren of zelfs te restaureren. Gun haar in het hiernamaals een nieuwe functie als een zorgvuldig gemalen baksteen. Misschien zullen die oude hotelmuren daar, op de uitgestrekte en oneindige gravelyards, nog bijzondere geheimen uit de tijden van Jacob en Marie van Reenen gaan vrijgeven. Het is goed zo, Bergen aan Zee en haar Nieuwe Nassau mogen wat mij betreft de 21e eeuw gaan ervaren. Rob van de Pas

Ik zie het zo voor me. Een lokale projectontwikkelaar, zittend op het terras van zijn penthouse met uitzicht op het Harmonie- gebouwtje...

Vind jij dat ik voldoe aan de 4 V’s? ’ vraagt buurvrouw B als ik bij haar over de vloer ben. ‘Wat zijn dat in hemelsnaam en waarom...

De paranoia uit Amerika is sinds kort overgewaaid naar ons kabinet. D66 wil een “aangewezen overlevende” ingeval...

Krijgen we dan ook nog een lekkere warme nazomer? Een zogenaamde Indian Summer of oudewijvenzomer?

De gemeente Bergen staat voor een opgeruimde, leefbare en veilige omgeving en wil zich daarmee, zoals met alles, graag op de kaart zetten.

Zij wensen u een fantastisch, swingend Jazz & Sail toe! Cheers!

Jazz & Sail komt er weer aan. Petje af voor de organisatoren. Uit jarenlange ervaring weet ik hoeveel werk er aan vooraf gaat en uit mijn ervaring nadien weet ik ook dat er aan zo'n festival niets typisch Bergens meer is. Overal kun je dit soort vermaak vinden. Ik ga er de deur niet meer voor uit. Hoe goed het programma er ook uitziet en hoe fantastisch de aangekondigde powervrouwen ook zijn. Dertig jaar geleden zong Frederique Spigt, toen al 'a girl called Johnny' al in De Taverne en was de entree gratis en nu moet ik voor een optreden op het gras van de Ruïnekerk betalen. Zo ook voor La Bloemen en daar ga ik liever voor naar het theater. Was het niet zo dat dit muziekgebeuren ooit een cadeautje was van de midden-stand aan de plaatselijke bevolking. Als goedmakertje voor de in het seizoen ondervonden overlast van het toerisme? Typisch Bergens is dat ook dit evenement ten prooi is gevallen aan de commercie. Er werd flink verdient aan Jazz & Sail. Een slecht seizoen soms goedgemaakt. Maar na de topdrukte van dit jaar kan er geen cadeautje af. Entreegeld, verhoogde prijzen voor een drankje uit plastic bekers. Een typisch Bergens feestje. Henkoo

Soms weet je als columnist van de lokale digitale Pravda (De Waarheid) niet waar je het over moet hebben.

Het Jazz en Sailfestival komt er weer aan. Petje af voor de organisatoren. Uit jarenlange ervaring weet ik hoeveel werk er aan vooraf gaat en uit mijn ervaring nadien weet ik ook dat er aan zo'n festival niets typisch Bergens meer is. Overal kun je dit soort vermaak vinden. Ik ga er de deur niet meer voor uit. Hoe goed het programma er ook uitziet en hoe fantastisch de aangekondigde powervrouwen ook zijn. Dertig jaar geleden zong Frederique Spigt, toen als a girl called Johnny, al in De Taverne en was de entree vrij en nu moet ik voor een optreden op het gras van de Ruïnekerk betalen. Zo ook voor La Bloemen en daar ga ik liever voor naar het theater. Was het niet zo dat dit muziekgebeuren ooit een cadeautje was van de middenstand aan de plaatselijke bevolking. Als goedmakertje voor de in het seizoen ondervonden overlast van het toerisme? Typisch Bergens is dat ook dit evenement ten prooi is gevallen aan de commercie. Er werd flink verdiend aan Jazz & Sail. Een slecht seizoen soms goedgemaakt. Maar na de topdrukte van dit jaar kan er geen cadeautje af. Entreegeld, verhoogde prijzen voor een drankje uit plastic bekers. Een typisch Bergens feestje. Henkoo

‘Je gaat het pas zien als je het door hebt. Dat is een bijkomend voordeel van vakantie. Je kijkt weer eens met een andere frissere blik...

Er heeft zich een zekere zorgeloosheid van mij meester gemaakt. Dat komt waarschijnlijk...

De laatste Flessenpost leerde mij een merkwaardig woord; blurring. Grensvervaging is blijkbaar de nieuwste trend binnen...

Neen, niet het meervoud van zomer, maar een voormalig wethouder van onze gemeente heeft de publiciteit weer gehaald.

Soms denk je dat je in zo’n zwoele zomer, met je voeten in en aan het water, rustig en zorgeloos richting Jazz & Sail kabbelt.

Wat een vreugde bij het presenteren van het bestuursakkoord. Vooral het eerste punt. Democratische vernieuwing.

Waarom gaat het telkens zo mis met al die religies? Of het nu gaat om misbruik, oorlogsvoering, het monopolie op de wijsheid...

Afgelopen weekend was ik in #BREXIT. U weet wel, dat eiland aan de overzijde van de Noordzee.

Ik werd er eerlijk gezegd een beetje door overvallen. Opeens was het de eerste woensdag van augustus.

Wat denken die voetbalvoorzitters wel. Als ze hun zin niet krijgen dan fuseren ze toch niet. Nou van mij mag dat.

Afgelopen zondag werd ik wakker met het radioprogramma OVT van de VPRO . Dat wordt wekelijks tussen 10 en 12 op NPO Radio1 uitgezonden.

Hij was altijd de baas geweest en dat was na zijn pensionering zo gebleven. Boordwerktuigkundige op de grote vaart...

Op een bevolking van 17 miljoen mensen, zijn er in Nederland 13 miljoen kiesgerechtigden. Daarvan zijn slechts 300.000 mensen lid van een politieke partij...

Het NHD spreekt in zijn editie van vandaag van een historisch akkoord in de raad, maar is dat wel zo?

Ik schrijf over wat ik denk of welk gekleurd plaatje ik op dát moment aan mijn netvlies heb hangen.

Even zag het ernaar uit dat de nieuwe gemeenteraad niet zou afwijken van de oude.

Neen, geen zelfstandige zonder personeel, maar wel zeer zonnige periodes. En de zomer is net begonnen.

In de showroom van de autodealer wacht ik rustig op een kleine reparatie en struin wat rond langs de opgedofte tweedehandsjes en de pronkende nieuwe modellen. Er is een aparte hoek voor de velgen. Voor veertig piek koop je een nieuwe stalen velg, maar dat is dan wel behelpen. Een breed assortiment aan aluminium wielen lacht je tegemoet. Step Lip, Big Lip, Bolrond, prachtige constructies met fantasierijke patronen of spaken. Dat kost je al snel € 300 per stuk. Niet in de display, maar wel in de folder staan de modellen van vliegtuigaluminium of koolstof, die in de richting gaan van vijfduizend pepernoten. In het autoblad op de leestafel staat een artikel over peperdure supervelgen met saffiertjes bekleed. Je zal maar een stoeprandje meepikken. Wat beweegt mannen om daarin te investeren? Bling-Bling en Dress-to-Impress zijn opmerkelijke fenomenen. Met mijn exclusiviteit onderscheid ik mij van de massa. Ik dwing respect af door te laten zien, wat ik mij kan veroorloven. Ik behoor tot de beter gesitueerden; daar ben ik trots op en dat mogen jullie allemaal weten. Dit speelgoed kenmerkt mijn identiteit. Look at me! Er zijn ook glanzende nepvelgen van plastic, die niet van echt zijn te onderscheiden. Je moet er met je nagel op tikken om het verschil te horen. Ofschoon zeer sierlijk en spotgoedkoop, vindt de echte liefhebber dat wel een beetje sneu. Functioneel heeft een lichtmetalen velg geen meerwaarde als het gaat om snelheid of wegligging. In de Formule-I met snelheden van boven de 300 km per uur schijnt dat wel het geval te zijn. Het gaat dus om het gevoel, dat jouw opgepimpte bolide wel iets weg heeft van de deze racemonsters. Zo’n streep over het dak, heeft eenzelfde effect. Zoals met de meeste symbolen, bezorgen ze je een goed gevoel en dat werkt stimulerend op je humeur. Tenzij het leidt tot overmoed en arrogantie. Deze categorie coureurs is even vergeten, dat zij hun eigen onzekerheid niet kunnen overschreeuwen met een gelikte velg. Geen geld of goed kan verhullen dat het wiel in alle gevallen rond blijft. Jos de Moel Voorzitter CDA Bergen

Het leek wel een ‘cunning plan’, zoals de Engelsen zeggen. Een sluw, listig en doortrapt plan om tijdens het zomerreces van het Flesje allerhande belanghebbende zaken in ons dorp te laten plaatshebben.

De eerste raadsvergadering met het nieuwe college verliep zoals verwacht. Met een overweldigende meerderheid van welgeteld één stem...

We hebben een nieuw College en daar is lang en hard aan gewerkt. Zwaargewichten met een volle ministeriële rugzak hebben hun steentje bijgedragen aan het programma...

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Althans, dat zou je mogen concluderen uit het rapport van het Expertteam van Binnenlandse Zaken.

Terwijl er druk getimmerd wordt aan het coalitieprogramma vraag ik me af wanneer het oude, nog waarnemend College, de vragen van Behoorlijk Bestuur Bergen zal beantwoorden.

Op weg naar een raadsbreed akkoord, kwamen alle partijen (OUDE en NIEUWE coalitie) bijeen om het nu eindelijk over alles eens te worden….behalve over de vier grote projecten, naar later bleek.

Afgelopen maandag stond uitgeefbaas Harry op mijn voicemail. Of ik even wilde terugbellen om wat te bespreken. Dat is in de regel geen praatje pot...

Ze zagen het vast al aankomen op het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. De formatie in de gemeente Bergen wordt een gigantische klus.

Het was een prachtige dag. Bevrijdingsdag. Heerlijk weer en het dorp bruiste van de actievelingen...

Neen, ik heb geen lintje en dat verdriet mij dagelijks. Elk jaar kijk ik weer reikhalzend uit naar het verrassende telefoontje.

De mensen die de tweede wereldoorlog bewust hebben meegemaakt zijn inmiddels 80 jaar en ouder. Zij hebben aan den lijve ondervonden wat het betekende om onvrij te zijn.

Met regelmaat krijg ik allerlei magazines, nieuwsbrieven en aankondigingen in mijn (elektronische) brievenbus, met aanbevelingen hoe ik mij kan vermaken.

Het versieren begon al woensdag. Mannen met ladders en kleine oranje vlaggetjes waren er druk mee bezig. Ik vond de vlaggetjes wat aan de kleine kant, maar...

Het is gelukt. We hebben een nieuwe coalitie in de maak. Niks raadsbreed akkoord of bruggen slaan tussen links en rechts. Gewoon alle tegenstemmers bij elkaar.

Loop ik lekker in het zonnetje in het centrum te genieten van de Waterlooplein-achtige uitstallingen op de trottoirs, kom ik de uitgever van de Flessenpost tegen.

Gerrit de Postduif bericht het volgende... Juffrouw Ooijevaar en juffrouw Mier hebben het beste voor met het Dierenbos. Als de gebroeders Bever weer eens met een nieuw plannetje komen...

Hij zit er net. Koos Bruin van BBB. En hij doet de naam van zijn partij , Behoorlijk Bestuur Bergen...

Oei, dat is toch ook wat. Dacht ik al mijn filmpjes, vakantiekiekjes, duimpjes, smileys en pikante complimentjes met mijn honderden vrienden in kleine kring te kunnen delen...

Voor wat hoort wat. Een soort universele gedragscode in het zakelijk verkeer.

Er is een informateur bezig geweest in Bergens politiek landschap.

Het nieuwe toverwoord is “raadsprogramma”. Een soort raadsbrede coalitie.

Een van de constateringen na de afgelopen verkiezingen is dat Bergen wel één gemeente is maar bepaald géén gemeenschap.

Moeten we het over de verkiezingen hebben of over de aankomende lente?

Zo, de verkiezingen zijn achter de rug. Zijn we er op vooruit gegaan? Dat moet nog blijken.

Met verbazing heb ik naar Monitor gekeken op TV, gevolgd door de wijze woorden van de oude milieuvoorvechter Terlouw over de transitie naar fossielvrije energie en de plastic soep in de oceanen.

Het is een heftig dilemma; cultureel erfgoed wil je houden; zwijntje tikken, gans trekken, stieren vechten, katknuppelen, windhondenrennen, paling trekken, staand want vissen.

Ineens is het niet meer eens of oneens over het betrekken van inwoners bij politieke plannenmakerij.

Het voorspel mag nog 19 dagen duren. Dan is het zover. Wordt er intussen al iets duidelijk voor ons. Koersen we af op een politieke aardverschuiving in onze gemeente?

Commerciële TV-zenders hebben een nieuwe inkomstenbron gevonden. De Leed-night show. De Johnny’s, Paul’s en Beau’s van deze wereld...

Lof voor de Duinstreek. Daarin is veel ruimte voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Alle partijen krijgen volop gelegenheid visie te verkondigen. Wekelijks kunnen zij dat doen door te reageren op een stelling. Wat valt mij daarbij op?

“Goud fornuis met zilveren roest” schetterde de overenthousiaste reporter op mijn autoradio. Is dit een sprookjesprogramma over schattige keuken-prinsesjes? Welnee, het gaat hier om Olympische schaatsprestaties.

Het duurt nog maar 5 weken en dan gaan we. Wat gaan we? Onze stem uitbrengen natuurlijk! Het is immers het feest van de democratie. Het moment waarop zittende volksvertegenwoordigers afgerekend worden op hun, al of niet, nakomen van verkiezingsbeloftes.

Een rebelse partij met aan boord een snufje list en bedrog. Dat is toch op z’n minst een wat aparte affichering van de lijsttrekker van de politieke partij, die straks als Gemeentebelangen BES de verkiezingen ingaat.

Hoeveel jongeren tussen de 18 en 27 jaar wonen er eigenlijk in de gemeente Bergen? En hoeveel 20 tot 40 jarigen vertrekken (nood)gedwongen naar elders? Gedwongen door het grote gebrek aan betaalbare woningen? Ik weet het niet, maar het zijn er heel veel!

Ik ben zeer onder de indruk van de uitgebreide sollicitatie van onze anchor man Robbie naar de functie van wethouder voor Gemeentebelangen BES. De onderbouwing van zijn sollicitatie maakt hem, mijns inziens, buitengewoon geschikt voor zo'n functie.

In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen moet duidelijk worden waarin de acht deelnemende partijen zich van elkaar onderscheiden. Daarvoor bieden gewiekste bureaus een service aan in de vorm van een stemwijzer.

We hebben meer dan twee miljoen hobbyvissers in ons land. U kent ze wel. Langs de oever onder een legerbruine parasol, stoere parka om de schouders, een flesje bier binnen handbereik en turend naar het simmetje.

Vraag ik mij af hoe dat nu eigenlijk werkt. Het gemeentebestuur? Vaart dat zijn eigen koers of voert dat een programma uit dat na de aanstaande verkiezingen door de winnaars daarvan in elkaar wordt gestoken?

In haar wekelijks bijpraatje vertelde onze Hetty enthousiast hoe mooi het nieuwe centrum van Bergen er uit ziet als je er, kijkend door een virtuele bril, doorheen loopt. Ze hoorde vogels fluiten, de wind door de bomen ruisen en zag één auto vaart minderen bij het naderen van het entree-plein.

Wat komt er toch een kolossale hoeveelheid regen naar beneden. Dat gevoegd bij de westerstormen, mag het een wonder heten, dat we nog niet onder water staan. Hoewel veel landerijen zijn veranderd in binnenmeren, blijken we telkens weer in staat de grote hoeveelheden regenwater af te voeren naar de zee.

Zijn hardlopers doodlopers? Tocardo is failliet! Wie zegt u? Dat is dat bedrijf uit Den Oever, dat getijdeturbines maakt. Energie opwekt uit de stroming, die ontstaat bij eb en vloed. Je weet wel. Er zitten al een paar van die dingen in de Afsluitdijk. Ja, eh…. en?

In haar wekelijks bijpraatje vertelde onze Hetty enthousiast hoe mooi het nieuwe centrum van Bergen er uit ziet als je er, kijkend door een virtuele bril, doorheen loopt. Ze hoorde vogels fluiten, de wind door de bomen ruisen en zag één auto vaart minderen bij het naderen van het entree-plein.

Aan de rand van Europa, in Helsinki, is het net als hier in Bergen ook middernacht. Ik ben verbonden met een tweekamerflatje op de heuvel achter het pretpark.