Eiken
Column: Kauw
Gepubliceerd: 12 mei 2023
Ook een kauw verveelt zich wel eens. Dat schijnt ook heel gezond te zijn. Maar ondertussen ontsnapt er niets aan mijn aandacht. In het lentegroene gras rond de Ruïne dook plotseling de vijand op. Een witte kat, sluipend, zogenaamd onzichtbaar, lag naar mij te loeren. Afijn, uit verveling daagde ik hem uit, hip, hip, tralala.
Dat witte lijf trilde van opwinding en de sprong zag er sneu uit met een te dikke pens. Ha, de kramen worden geplaatst en daar rijdt de bekende wagen van de kaasboer al de Oude Prinsweg op. Tijdens de zaterdagmarkt is de hoek bij het oude postkantoor onze absolute favoriet. Nog een kwartiertje wachten… dan kunnen we toeslaan. Bij de muur van het museum staan de eerste uitgeladen kratten kaas klaar om gerangschikt te worden.
Ik zie weer flinke punten kaas in cellofaan en mijn eerste actie is geslaagd. In de eik peuzel ik mijn gepikte stuk kaas op. “Hola, hola, ksstt”, roept de kaasbaas wanhopig naar mijn soortgenoten en zwaait wild met zijn armen. “Daar gaat mijn handel, gvd wat een rotbeesten, hop, zet maar weg, de hele krat is onverkoopbaar met al die pikgaten.” De nieuwe hulp wist nog niet dat wij in een seconde gatenkaas kunnen maken. Het summum, het staat ook al geschreven op de gevel van de kledingwinkel, is de expansiedrift van de koekkraam. Daar ligt de hele zaterdag een kruimel uitdaging. Als ik in een van de vier grote eiken aan de Breelaan de hele markt overzie, wijst een jongeman mijn kant op en kijkt boos naar een mevrouw.
Dan pakt hij zijn phone. “Jaap, weet jij dat er een kapvergunning is aangevraagd voor de eiken aan de Breelaan? Ja… nee dan moet je het bomenbeleidsplan van 2021 erbij halen. Wat zeg je… het keuringsrapport? Wie dat gemaakt heeft? Dat is toch openbaar? Hoe oud denk je… ja, ik dacht wel meer dan 70 jaar. Inderdaad, het snoeiwerk ziet er vreselijk uit… nee, jij noemt dat bewuste mishandeling. Oké. Zijn ze nog te redden? Bezwaar maken? Ik niet, geen direct belang, tenzij je een stichting bent”…