Deal of geen deal
Column: Kraantje
Gepubliceerd: 8 april 2022
Niks is meer heilig tegenwoordig, zelfs WhatsApp gesprekken niet, nu moet Hugo de Jonge ineens zijn privégesprekken openbaar maken.‘ ‘Dat lijkt me in zijn geval toch niet een probleem. Als er iemand het predicaat mediageil verdient, is hij het wel. En het is toch ook niet vreemd dat bij zoiets dubieus als de mondkapjesdeal naar alle achtergrondinformatie wordt gezocht. Als dit kabinet – met voor een deel dezelfde hoofdrolspelers – zegt een nieuwe bestuurscultuur te omarmen en transparant te willen zijn dan moeten ze openheid van zaken geven, ook in hun communicatie met derden. En niet een jaar lang de boel traineren om zelfs na WOB-verzoeken die gerechtelijk werden goedgekeurd, weigeren openheid van zaken te geven.‘
‘Dat blijkt nogal moeilijk, sommige gewoontes zijn nogal hardnekkig, ook in een bestuurscultuur.’
‘Als je ziet dat een minister iedere dag met de grootst mogelijke aandacht zijn schoenen weet uit te zoeken, dan moet hij toch ook zijn aandacht kunnen geven aan wat hij zegt en tegen wie, juist in zijn privégesprekken. En niet beweren dat hij geen actieve bemoeienis had met het tot stand komen van deals, terwijl hij wel degelijk een rol had. Hij heeft bovendien zelf geselecteerd welke communicatie openbaar mocht worden gemaakt. Dat lijkt me niet echt bevorderend voor het vertrouwen in een nieuwe bestuurscultuur.’
‘Als je de WhatsApp berichten leest, dan lijkt die Sywert nogal een opdringerig type, eigenlijk een ordinaire stalker. Zo’n man die je eenmalig kort spreekt op een feestje en die je vervolgens tot vervelens toe blijft bestoken, die eenzijdig blijft aandringen op contact, want hij wil dolgraag met je afspreken. Zo’n drammer bij wie je bij het eerste contact eigenlijk heel bot maar ook duidelijk had moeten zijn. Maar omdat je te beleefd bent en hem niet wil kwetsen, blijf je braaf in gesprek. Terwijl je na een paar woorden gewisseld te hebben direct al weet, dit is niks voor mij.’
‘Dat is makkelijk praten, jij bent niet de minister die volop in de schijnwerpers stond, die gevoelig is voor publiciteit, die mondkapjes moest weten te vinden. En als dan zo’n aardige jongen, een partijgenoot bovendien, ineens op de proppen komt met een oplossing dan ben je daar gevoelig voor. Als een gerenommeerde partij als de Rabobank ook meedoet, lijkt het allemaal in orde. Zeker als die jongeman de hele tijd de publiciteit zoekt en krijgt om vervolgens te verkondigen dat hij de redding gaat brengen. En we weten dat verlossers, zeker bij de partij van Hugo, serieus worden genomen.’
‘Randstad voelt zich ook bij de neus genomen door de Relief Goods Alliance, zo serieus dat ze aangifte hebben gedaan. En als belastingbetaler voel ik me bij de neus genomen. Die naam alleen al van dat bedrijf ,Hulptroepen Alliantie, alsof ze een legeronderdeel zijn, terwijl ze maar met zijn drieën zijn.’
‘Misschien ligt daarin een kans om hun reputatie te verbeteren en zelfs te herstellen. Er is op dit moment een situatie waarbij Hulptroepen hard nodig zijn. Ze moeten dan wel bereid zijn om hun grens te verleggen, maar dat moet geen problemen geven, Sywert heeft allang bewezen geen moeite te hebben met grenzen overschrijden. We sturen de Hulptroepen Alliantie naar Oekraïne. Ze kunnen daar alle hulp gebruiken zoals met tanks verschrootten, puin ruimen, mijnen opruimen, er is genoeg te doen. Slaan we twee vliegen in een klap, zijn we van deze Hulptroepen af en levert de overheid eindelijk iets van troepen aan Oekraïne. En alle mooie woorden en beloftes ten spijt, ook voor Hugo is er maar een ding dat eigenlijk resteert: functie elders.’
Deel
