De supermarktwijntjes
Door: Renée Bakker
Gepubliceerd: 20 mei 2022
Ik ben een student, dus ik ben skeer (lees: blut). Laten we nou eerlijk zijn, het is tegenwoordig toch onmogelijk om rond te komen? Maar goed, dat weten we zo langzamerhand wel. Weet je wat ik nou zo moeilijk vind? Besparen op wijn.
In de documentaire Sour Grapes wordt een leuke uitspraak gedaan die mij is bijgebleven. Sour Grapes gaat over wijnveilingen met als hoofdrolspeler Rudy Kurniawan. Hij wordt ontdekt rond mijn geboortejaar: 2000. Als twintiger wordt hij al gauw gewaardeerd door mega rijke wijndrinkers. Het verhaal gaat veel verder, maar wat blijkt: hij vervalste wijnen voor honderdduizenden dollars. Het zou zelfs kunnen dat als je nog een oud pareltje in de wijnkast hebt liggen, het hartstikke fake is.
In die serie doet een belangrijk persoon (waarvan ik de naam ben vergeten) deze uitspraak: “Drink ’96 Champagne. All day. If you can’t afford that, buy ’02. If you can’t afford that, drink fucking beer.”
Ik snap best dat je niet elke avond een fles van twintig euro opentrekt. Maar, van elke dag een fles wijn opentrekken van drie euro word je ook niet vrolijk. Drink dan een dagje minder en trek die van een tientje open.
Hoe goedkoper de wijn, hoe minder geld er aan de wijn besteed wordt. Want etiketten, glas, kurken of doppen en transportkosten blijven even hoog. Bedenk dan ook nog eens dat grote spelers zoals de supermarktketens veel te veel macht hebben en dat wijnmakers uitgeknepen worden. Dat is overigens niet alleen met wijn zo.
Waar ik mij dan helemaal over kan verbazen, zijn mensen die het dan voor drie euro óók nog biologisch en het liefste zonder sulfieten willen. Hoe dan?
De grote huizen, die kunnen dat het beste. Maar we willen ook een leuk verhaal over een familiebedrijf dat met aandacht, liefde en vooral passie de wijnen produceert.
Om dan nog maar niet te beginnen over de smaak. Het moet natuurlijk wel met een enorme afdronk, intensiteit en vooral ook met aandacht en bij het gerecht passen.
Begrijp mij niet verkeerd hoor, het hoeft niet allemaal zo duur. Ik ken wijnen die voor zeven euro op de schappen staan en dat is een prima glas, ik ken zelfs wijnen uit karton die ik zou drinken.
En JA mensen, die drie euro meer maakt uit! Het betekent dat er drie euro meer aandacht is besteed per fles.
Hoe duurder de fles, hoe meer intensiteit en afdronk de wijn heeft. De goedkoopste wijnen die onderaan staan, zijn wijnen met weinig aroma, veel zuren en veel bitter. Voor maar een paar euro meer heb je een veel leukere avond.
Nogmaals, er is niks mis met voordelige wijn. Maar met alle eisen van de consumenten verdienen ondernemers en producenten er niks meer aan.
Mijn motto blijft dan ook: ‘het leven is te kort om slechte wijn te drinken’.
Proost!
Renée
Deel
