Corona, oorlog en de bobslee op De Hoef
Column: JoMo
Gepubliceerd: 25 februari 2022
De razende stormen van de afgelopen week hebben het virus ons land uitgeblazen richting Moskou, waar de aerosolen een verrassend effect laten zien op het kluitje oligarchen, dat het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 nog niet heeft verwerkt; eerzuchtige mannen, die vroeger op het schoolplein al landjepik speelden. Daarbij liet je je Zwitsers zakmes vallen met de punt in de grond, trok een lijn en voegde het gebied aan je eigen deel toe. Als het land van je opponent kleiner werd dan zijn voetafdruk, had hij verloren. Dus je begint gewoon bij de Krim, pakt daarna Donetsk en Loehanks en rukt dan verder op naar Kiev.
Rusland heeft weliswaar de onafhankelijkheid van Oekraïne in 1994 gegarandeerd in ruil voor hun arsenaal achtergebleven kernwapens, maar ach, wat is een belofte vandaag de dag waard? En met de waarheid is het al helemaal slecht gesteld. Honderdduizenden jonge mannen worden dankzij die leugens een oorlog in gestuurd waarbij de mening van achterblijvende moeders en echtgenotes van geen enkel belang is! Omdat vrouwen niets met macht ophebben, vind je ze jammer genoeg niet in de top van dit soort regimes.
Er zijn echter ook positieve momenten in de geschiedenis aan te wijzen. Neem de Franse Revolutie, die ervoor zorgde dat bij ons Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap de verlichtende leuze werd voor een nieuwe tijd. In tegenstelling tot Rusland en China hebben wij inderdaad een grote mate van vrijheid en gelijkheid verworven. God zij gezegend. Maar wat is er terecht gekomen van de Broederlijkheid, die zelfs in ons Europese volkslied wordt bezongen: Alle Menschen werden Brüder?
Neem tegen die achtergrond het hilarisch tromgeroffel van verschillende tambour-maîtres rond het Slotkwartier in Egmond aan den Hoef. Jarenlang hebben de partijen met elkaar geredetwist en gesoebat, hetgeen uiteindelijk resulteerde in een supermooi plan inclusief miljoenen gemeentelijke euro’s voor de realisatie. Maar zoals het bij dreinende kinderen gaat, het is nooit genoeg. Bovendien zijn er altijd wel opportunistische politieke partijen in de gemeenteraad, die zo vlak voor de verkiezingen wat stampij kunnen gebruiken. Participatie en inspraak zijn dan de geëigende wezelwoorden, maar niemand schijnt nog te snappen wat dat werkelijk betekent.
Laten we vooral klein beginnen met onze verbroedering voordat Egmond op Slot gaat. We hebben het bij het bobsleeën gezien. Als de laatste niet snel zijn been binnenboord krijgt, is de wedstrijd verloren en dan mag je het, net als in de politiek, over vier jaar weer proberen. In Cortina d’Ampezzo. Als er tenminste sneeuw ligt.
JoMo