Bomen
Column: Kauw
Gepubliceerd: 25 september 2020
Je mooie bladeren waren al voor de herfst verschrompeld. Geen enkele kastanje lag er op de grond om op te rapen. Treurig zat deze kauw in de kastanjeboom op het Plein. Je gaat dood. Meer dan 60 jaar stond je op deze plek mooi te zijn en nu is het kennelijk genoeg. Had je last van de hitte? Was het gebrek aan voeding in de zandige bodem? Voor bouwplannen komt jouw dood heel goed uit. Op het bankje onder je kale kruin keuvelden twee dames over hun kledingaankoop. Ik liet uit frustratie een vieze witte sliert boven op een verzorgd kapsel kletsen en vloog boos weg.
Van narigheid kraakte ik een eikel stuk en gefrustreerd sprong ik op de grote picknicktafel bij de Ruïnekerk. Daar schraapte ik met mijn snavel wat etensresten op. Dat is nu eenmaal een nerveus trekje van mij. Toen pas zag ik iemand aan het einde van de bank met zijn laptop. Hij begon hardop het volgende voor te lezen.
‘Het barst van de eikels in dit dorp. Velen zijn trots op het feit dat zij belanden op versteende oprijlanen. De meeste eikels blijven hun leven lang een eikel, maar ook zij verrotten een keer. Een mooie eik word je pas als je was ingebed in voedzame grond. Het opgroeien tot een fraai schepsel betekent sowieso veel incasseren en dat is alleen weggelegd voor echte doorzetters.’
Ik raakte geïnteresseerd, dat snap je en ik hipte dichterbij om hetgeen hij oplas nog beter te horen.
‘Na vele jaren van groei ben je dan een solide eik geworden. Je geeft zuurstof, schaduw en reguleert de omgeving bij nat en droog weer. Je bent een veilige haven voor vogels en insecten. Vast ook voor deze kauw die mee lijkt te luisteren! Echter tot de omvang van 63 cm ben je in dit dorp aan de mensengoden overgeleverd. Pas boven die omvang moet men een kapvergunning aanvragen en dan nog kan je vrezen voor je leven, want die wordt meestal verleend. Ik treur om de mooiste oude eik die bij mijn buren werd gekapt. Hij was te groot geworden; veroorzaakte zogenaamd troep, donkerte in huis en eikels vielen op het dak van de serre.’
Hij klapte zijn laptop dicht en ik zag dat hij net zo treurig was als ik.
Deel
