Anouk praat ons bij over het vloeibare goud!
Santorini
Gepubliceerd: 4 december 2020
We hadden ontzettend leuke plannen gemaakt om in oktober dit jaar naar Santorini af te reizen. Helaas moesten we er van af zien vanwege het negatieve reisadvies in verband met de corona-epidemie. Ergens dacht ik, wat maakt het uit, Griekenland heeft de status geel en als ik terugkom ga ik desnoods in quarantaine. Die gedachte kon ik al snel laten varen toen een paar dagen later de status van Griekenland veranderde in oranje.
De reden dat ik zo graag naar Santorini wilde, is de bijzondere manier van wijnbouw die ze daar hanteren. Santorini is een winderig vulkanisch eiland in de Egeïsche Zee, ten noorden van Kreta. Op Santorini bevinden zich de oudste productieve wijngaarden van Griekenland, sommigen zijn al 300 jaar in gebruik. Santorini is namelijk een van de weinige plekken in Europa die nooit door de druifluis, die in de negentiende eeuw vrijwel alle Europese wijngaarden verwoestte, bereikt is.
De bodem van het vulkanische eiland bestaat uit lava, ijzer en as. Ze is kurkdroog door de felle noordenwind. De wind is er zo sterk dat een unieke geleidingsmethode gehanteerd moet worden om de wijnstokken te beschermen. Het meerjarig hout van de druivenranken wordt rond de wijnstok in de vorm van een mandje gevlochten. De druiven groeien aan de binnenkant van het mandje en worden hierdoor beschermd tegen de sterke wind. De druivenstokken drinken van de mist die ’s nachts over het eiland trekt.
Naast rode wijn wordt er op Santorini ook witte wijn gemaakt die een hoge reputatie geniet. Er worden op het eiland zowel droge als zoete wijnen geproduceerd. De meest gebruikte druif voor de witte wijn is de Assyrtiko. Ik was vooral benieuwd naar de wijn die van deze druif gemaakt wordt.
Vroeger ging ik graag op vakantie naar Griekenland met mijn vriendinnen. De enige wijn die ik daar indertijd dronk was Retsina, die bekend staat om zijn harssmaak. Niet iedereen kan deze wijn waarderen, maar ik vond het altijd heerlijk om te drinken in het land zelf. Soms wordt er een klein aandeel Assyrtiko druif in de Retsina verwerkt om het zuurgehalte wat op te krikken, maar hij bestaat voornamelijk uit de Savatiano druif, ook een wit druivenras. De droge witte wijn van de Assyrtiko schijnt fonkelfris te zijn met geparfumeerde aroma’s en een fijne intense smaak van citrus- en steenvruchten. Dit ras heeft van nature een hoog zuurgehalte, vandaar dat ze de Assyrtiko soms ook een beetje toevoegen in de Retsina. De zoete witte wijn, Vinsanto genaamd, moet voornamelijk van de Assyrtiko druif gemaakt worden om deze zo te mogen labelen. Deze wijn wordt geproduceerd met behulp van de ‘Passito’ methode. Laat geoogste druiven worden tot veertien dagen in de zon gedroogd, vervolgens rijpen de wijnen minimaal twee jaar in oude eiken vaten. De meeste producenten laten hun wijn echter veel langer ouderen. Het resultaat is een weelderige zoete wijn met een tegenwicht van het hoge zuur. De oudere wijnen hebben een uitgesproken oxidatief karakter met karamel en noten.
Natuurlijk zou ik de wijn uit Santorini ook hier in Nederland kunnen bestellen, maar mijn ervaring met Retsina is dat deze wijnen hier niet echt tot hun recht komen. Daarom wil ik mijn eerste glas witte Assyrtiko wijn liever in Santorini zelf drinken, dat zou voor mij het plaatje compleet maken. Er zit dus maar één ding op, rustig afwachten. Geduld is een schone zaak zeg maar…
Anouk
Deel
