Allemaal artiesten…
Column: Peter van Vleuten
Gepubliceerd: 19 mei 2023
Afgelopen week zei iemand het weer. We hadden een uitermate mooie avond gehad in een theater in Haarlem waarin het lied centraal stond. Kleinkunstenaars en singer-songwriters wisselden hun liedjes en ervaringen uit. Het ging over inspiratie, over woorden kiezen, en over zoeken totdat je hebt gevonden wat je in je hoofd had.
‘Wat lijkt het me heerlijk om zo te kunnen gitaarspelen”, zei een aardige dame na afloop. “Maar ja, ik heb er geen talent voor. Ik heb het geprobeerd, maar na een paar weken had ik er geen zin meer in. En geen tijd voor ook, trouwens. Jammer, als ik jou zie spelen, ziet het er zo makkelijk uit.”
Ik heb dat al vaker gehoord. Dat mensen zeggen dat ze geen talent hebben, geen inspiratie vinden, niet creatief zijn. Eerlijk gezegd geloof ik dat niet zo.
Talenten zijn verschillend. Dus is het resultaat bij ieder mens anders. Dat het er ‘gemakkelijk’ uitziet als ik gitaar speel, komt simpelweg omdat ik het al bijna een halve eeuw doe. Ik hoef er niet bij na te denken, het zit in m’n vingers, in m’n oren, in m’n hoofd en in m’n hart en ziel. Ik zou niet anders kunnen.
Aan de andere kant heb ik twee linkerhanden. Ik ben superklunzig als het gaat om ‘mannenklusjes’. Wat er bijvoorbeeld onder een motorkap zit, het is me een mysterie. Ik herken nog net de accu en ik weet waar ik olie moet bijvullen. Dat is het dan ook wel. Daarom heb ik diep respect voor de mannen – en steeds meer vrouwen – in de garage die een mankement aan mijn auto weten op te lossen. Ik waag me er niet aan, heb er totaal geen kijk op.
Of de verpleegkundige die met eindeloos geduld en verstand van zaken zorgt voor patiënten, die iemand kan kalmeren met een glimlach en een beetje aandacht. En dat dan allemaal onder steeds meer tijdsdruk. Het talent dat je daarvoor nodig hebt, vervult me met bewondering. Ik zou het echt niet kunnen.
Bouwers en klussers die in een chaos van puin en materialen rustig overzien wat er te doen staat omdat ze in hun hoofd een voorstelling hebben van wat uiteindelijk de bedoeling is. Die lengte en breedte nauwkeurig kunnen schatten, die de juiste manieren kennen om dingen vast te maken of juist los te krijgen. Ik zíe het niet, het is me een groot raadsel.
Ik denk dat in het algemeen geldt dat écht vakmanschap hoe dan ook een genot is om naar te kijken. Ik mag dat regelmatig op een podium doen, en er zelfs applaus voor krijgen. Maar de trucker die een vrachtwagen met aanhanger achteruit in één keer inparkeert… De visverkoper die in vier handbewegingen een haring schoonmaakt… Puur talent. Ik geef ze in stilte applaus. Uiteindelijk zijn we allemaal artiesten, denk ik dan. Hoe bijzonder.